Nieuws
Het laatste nieuws en de meest recente updates van ons avontuur vind je hier!
Zo blijven jullie op de hoogte. Lezen jullie mee?
Zomervakantie 2023
25 september 2023
Het is wel weer hoog tijd voor een nieuwsupdate, want de laatste update is alweer van ruim twee maanden geleden! Wie ons ook via social media volgt, weet dat deze twee maanden alles behalve saai waren. Er is zelfs zoveel gebeurd, dat ik eerst maar even een lijstje heb gemaakt om alle gebeurtenissen op een rijtje te zetten. En dan kan het nog best zijn dat ik een gebeurtenis ben vergeten toe te voegen aan dit lijstje.... Maar goed, ik ga gewoon verder waar ik gebleven was, namelijk het begin van de zomervakantie 2023!
Juli: De maand juli stond echt in het teken van veel leuke bezoekjes! Annemieke en Wouter stonden een weekje 'in de buurt' op een camping en daar hebben we heerlijk een dagje vertoefd. Vervolgens bleven Lynn en Mees daar een paar nachtjes slapen en dat was echt een megaleuke tijd voor hun, een minivakantie. Na die paar nachtjes besloten Annemieke en Wouter hun vakantie nog een beetje te verlengen en kwamen ze gezellig een paar nachtjes bij ons logeren. Ook voor Kaj was er een hele grote verassing onderweg, want zijn beste vriendje Mats kwam samen met zijn vader Niels een paar dagen bij ons in de tuin kamperen. Wat waren die twee blij om elkaar weer te zien en gingen meteen met elkaar spelen alsof ze elkaar nog steeds elke dag zien, zo mooi om te zien hoe dat werkt bij die jongens! En op dit gezellig drukke moment kwam ook 'Het roer om' hun laatste filmdag draaien. Voor degene die het nog niet weten, vorig jaar werden we gevraagd of we mee wilden doen aan het programma 'Het roer om' van SBS6. Na lang wikken en wegen hebben we besloten mee te doen, in de hoop dat we er een mooi gefilmd document aan overhouden met de start en het eerste jaar van ons avontuur, wat we altijd met veel plezier terug kunnen kijken. Natuurlijk zijn we ons ervan bewust dat het ook leuk moet zijn voor de kijkers thuis en sommige grappige, onhandige of moeilijke momenten uitvergroot zullen worden, maar we hopen ook dat we duidelijk hebben kunnen maken waarom we deze sprong hebben gewaagd en dat we trots zijn op ons resultaat na een jaar. Want ondanks dat de verbouwing van ons huis bij lange na nog niet af is en onze vooraf bedachte plannen helemaal niet realistisch bleken te zijn, hebben we in een jaar tijd wel een heel nieuw leven opgebouwd in een ander land. Onze aflevering van 'Het roer om' zal te zien zijn op 1 oktober om 21:30 op SBS6! Wij zijn er benieuwd naar het eindresultaat, kijken jullie ook?
Na een aantal hele leuke dagen met al deze gezellige mensen vol nieuwe herinneringen, was het ook weer tijd om afscheid te nemen van elkaar. Maar dit bleek van hele korte duur, want we gingen geheel onverwachts zelf ook een aantal dagen naar Nederland! We mochten weer in het huis van onze lieve vrienden Jan en Kim verblijven en konden zo het alle noodzakelijke dingen met het aangename combineren. Even weer alle familieleden en vrienden bezoeken, even flink met elkaar knuffelen en bijkletsen, want als we dan iets moeten noemen dat we heel erg missen, is het wel dat je niet even naar je familie of vrienden kunt voor een kopje koffie of een gezellig etentje met elkaar. Dat geldt ook voor de kinderen, want alle vriendjes en vriendinnetjes werden opgebeld en iedereen heeft weer een mooie tijd gehad met elkaar. Het waren vijf mooie dagen, ondanks dat het wel echt Hollands weer was met veel regen. We moesten ook heel erg wennen dat iedereen je kan verstaan, in de winkel bijvoorbeeld. Dat leverde uiteraard nog best wat grappige momentjes op, want ik denk dat we soms heel raar keken als iemand ons aansprak en wij vervolgens heel gek keken omdat we hun meteen heel goed konden verstaan. We voelden ons voor het eerst echt een toerist in Nederland, want de supermarkt was echt een hele beleving vol met allemaal lekkere dingen die we hier niet kunnen krijgen. Echt leuk om zo rond te lopen door een plek die tot vorig jaar nog normaal was voor ons. Maar na vijf dagen kregen we, vooral Michel en ik, wel heimwee naar onze Franse stekje. Het is echt onvoorstelbaar hoe snel je gewend raakt aan de rust en de ruimte van het Franse platteland. In Nederland is het dan in vergelijking zo ontzettend druk en gehaast, dat was voor ons echt even flink omschakelen. Dus nadat we weer afscheid hadden genomen van al onze dierbaren, gingen we dan ook met een heel goed gevoel weer naar huis. En het leuke was, dat we deze terugreis gezelschap kregen van Freek en Maaike. Die hadden voor twee nachtjes een B&B gehuurd op loopafstand van ons en kwamen voor het eerst ons nieuwe stulpje bekijken, zo gezellig. En als klap op de vuurpijl, kwam ook Zoë met twee vriendinnen een aantal nachtjes hier logeren. Weer een lekker vol huis, wij houden ervan! Die drie meiden gingen lekker hun eigen gangetje, want als ze ouder worden en beschikken over een rijbewijs en auto, kunnen ze lekker doen waar ze zelf zin in hebben. Het jammere was, dat wij het Hollandse weer waarschijnlijk hadden meegenomen vanuit Nederland, want het was juist die dagen ook hier best fris en behoorlijk nat. Desondanks hebben ze het toch leuk gehad hier en is het ook wel leuk als ze nog een keer komen met wat meer zomerse weersvoorspellingen.
Augustus: De laatste maand van de zomervakantie stond vooral in het teken van onverwachte gebeurtenissen. Zo besloot Bo zelf met een schaar aan de gang te gaan en haar eigen pony te knippen... Maar hoe ze het voor elkaar heeft gekregen, Joost mag het weten, maar het is haar nog gelukt ook! We hebben natuurlijk wel heel duidelijk verteld dat ze dat volgende keer maar beter aan de kapper over kan laten, want het is natuurlijk niet altijd succes gegarandeerd als een driejarige haar eigen haar gaat knippen.
Maar het was ook de maand dat we alweer een jaar op onze Franse boerderij wonen en dat jaar is echt voorbij gevlogen. Met vele ups en downs hebben we dit eerste jaar in Frankrijk beleefd en hebben we zoveel geleerd over het wonen in Frankrijk, maar ook over onszelf en ons gezin. Het is tot op de dag van vandaag een heel mooi avontuur met de nodige uitdagen geweest. En we plakken er met heel veel plezier zeker nog een jaar aan vast, want we zijn nog lang niet klaar hier!
Kort daarna kregen we een berichtje van een neef van Miranda's kant van de familie met de vraag of ze op de terugweg van hun vakantie even langs mochten komen om ons nieuwe stekje in het echt te bekijken. En dit soort berichtjes vinden wij juist heel erg leuk, dus natuurlijk waren ze meer dan welkom! Zo hadden we een hele gezellige middag samen en zou het heel leuk zijn als we de camping straks officieel geopend hebben, ze een keertje komen kamperen bij ons. Wie zal het zeggen?
Daarna kregen we het bericht dat Zoë was aangenomen bij een hotel in Gouda, waar ze fulltime aan de slag kon! Zo fijn dat het vinden van een baan zo snel is gegaan voor haar. En we weten inmiddels dat ze het heel erg naar haar zin heeft en het echt een baan is die bij haar past. Verder gaat het steeds beter met haar en daar zijn wij echt heel erg blij mee. Je wilt als ouders je kind toch het liefst gelukkig zien en ondanks dat je weet dat dat niet altijd zo kan zijn, voelt het toch heel fijn als je merkt dat ze weer de goede kant op gaan. Wat we haar proberen mee te geven is, dat ook als je maar kleine stapjes vooruit zet, je er uiteindelijk ook komt. Het hoeft niet altijd snel te gaan, als je maar komt waar je wilt zijn. En zij komt er wel, dat weten wij zeker!
De volgende verassing was dat Lynn had besloten dit schooljaar toch naar het internaat te willen in Châteauroux. Daar zit namelijk het Lycée waar zij heen gaat en die beschikt ook over een internaat op het terrein. Het lange heen en weer reizen was haar toch zwaar gevallen vorig jaar, want dat betekende 06:15 de bus in 's morgens en om 19:30 weer terug zijn met de bus in Villentrois. Dan bleef er voor haar eigenlijk alleen nog tijd over om te eten en te douchen, want vanwege het vroege opstaan ging ze ook weer vroeg haar bed in. Dus huiswerk maken was altijd lastig en alles bij elkaar brak haar een beetje op. Dus het kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen voor ons dat ze dit besloten had, maar toch waren we ook wel een beetje verbaasd. Het is namelijk nogal een stap om van maandagochtend tot vrijdagavond van huis te zijn, helemaal als je nog maar één jaar in het betreffende land woont. Maar wij begrepen het ook, want wij hadden natuurlijk ook wel gezien dat het heel vermoeiend voor haar was vorig schooljaar en met de keuze voor het internaat zou er veel meer rust komen voor haar. Dan kan ze na school naar haar kamer, eten ze vervolgens met zijn allen gezamenlijk het avondeten en is er daarna voor iedereen genoeg tijd om huiswerk te maken. Voor de ochtenden houdt het in dat ze niet meer rond vijf uur haar bed uit hoeft, maar pas zeven uur! Dus eigenlijk zijn er heel veel voordelen, maar ook één groot nadeel en dat is een groot deel van de week van huis zijn. Laten we het erop houden dat ze heel graag thuis is bij ons gezin en het nog best wat moeilijke momentjes zal veroorzaken. Maar het zal ook een hoop rust geven, omdat ze nu genoeg tijd heeft om zich te focussen op haar schoolwerk en genoeg kan slapen, wat zal helpen bij een fitter lijf en hoofd. De tijd zal het haar gaan leren of het een goede beslissing is, maar als ze het niet gaat proberen zal ze het nooit weten. Wij vinden het stoer!
En omdat augustus al best saai was, besloot de stroom in het woonhuis dat het na één jaar wel genoeg was geweest en stopte er van het één op andere moment helemaal mee. Normaal gesproken kijken we er niet raar van op als de stroom uitvalt, dan resetten we hem en kunnen we daarna weer verder. Dit keer hielp het resetten niet en was het even wachten tot Michel terug kwam van zijn werk, zodat hij even kon kijken of hij de oorzaak wel kon vinden. Aangezien de stroom in alle andere vertrekken het nog wel deed, zaten we gelukkig niet meteen helemaal zonder stroom. Maar toen Michel de oorzaak ook niet kon vinden hadden we een elektricien gebeld voor een kijkje in onze ietsje verouderde stoppenkast. Hopend op een tijdelijke en het liefst een niet al te dure oplossing, lieten we de beste man binnen. Toen hij onze meterkast zag en zijn zin begon met: "Oelalalala!", wisten we eigenlijk al genoeg, dit wordt een duur grapje... De stoppenkast moest helemaal vervangen worden en omdat het een hoofdaansluiting betrof, waren we verplicht dit door een gecertificeerd elektricien te laten doen. Er moesten nieuwe elektriciteitsdraden getrokken worden naar het woonhuis en dat mag anno 2023 niet meer via de lucht, dus dat moest ingegraven worden. De hoofdaansluiting zit namelijk in het ander huis en vanuit daar wordt de stroom verdeeld naar alle andere vertrekken en dus ook naar ons woonhuis. Dat betekende dat we een geul moesten graven van 60cm diep tussen het laatste stukje muur van het andere huis en het begin van de muur van ons woonhuis. De elektricien zou komen als de geul gegraven was en als de spullen die hij nodig had binnen waren. Toen we de offerte binnen kregen, waren we even een beetje in shock. Zoveel reserve hadden we helaas niet meer op onze bankrekening en de meest voor de hand liggende oplossing was onze tweede auto te verkopen, de Audi cabrio. Aangezien Michel nu een auto heeft voor woon werkverkeer, was het een luxe dat we die tweede auto hadden staan. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig was de auto echt heel snel verkocht en konden we de elektricien laten weten dat hij de spullen kon gaan bestellen, want heel ideaal was het niet zonder stroom in het woonhuis. Ons geluk was dat we al buiten op gas kookten en de stroom in de buitenkeuken het nog wel deed, dus we konden gelukkig gewoon koken. Maar ons ongeluk was dat de boiler in de douche staat in het woonhuis en deze dus niet het water kon verwarmen. Deze zit namelijk gelijk aangesloten op de stoppenkast die Michel al had vervangen in het woonhuis, dus zat er niets anders op dan koud te douchen, totdat de elektricien geweest was om alles te vervangen en weer aan te sluiten. Nu schijnt koud douchen heel erg gezond te zijn en waren wij heel blij dat het zomer was en geen winter, maar echt heel erg fan zijn we er niet van geworden. Tussendoor moest Michel ook nog eens een week lang veel werken, want de chef was op vakantie. Dat betekende dat hij van 06:00 tot 14:00 werkte en van 17:00 tot ongeveer 20:00 en dat acht dagen achter elkaar, want geiten melken gaat gewoon door zeven dagen per week. En als je op een geitenboerderij werkt, moet je echt alle dagen douchen, dus ik denk dat Michel wel mee kan doen aan de kampioenschappen koud douchen, want hij is inmiddels professioneel koud doucher! Nu hadden we via de buren een telefoonnummer gekregen van iemand met een graafmachine, want aangezien het graven van de geul voor de poort vier dagen heeft geduurd met de hand en dat was 30 centimeter diep (dit moet 60 cm diep) en ietsje minder ver, hadden we besloten het dit keer niet weer met de hand te doen. Wel nog even snel gevraagd aan de buurman waar de waterleiding loopt, want het laatste wat je wilt is dat de waterleiding wordt geraakt tijdens het graven. Gelukkig wist de buurman ons dit haarfijn te vertellen, dus konden we aan de meneer van graafmachine ook goed aangeven waar we voorzichtig moesten graven. Het ging helemaal goed en er moesten nog twee kleine schepjes uit de geul, toen helaas toch nog de waterleiding werd geraakt. En op dat moment denk je: Hoe dan?? Nu bleek de waterleiding in plaats van in een rechte lijn naar het woonhuis te lopen, dat hij met een grote bocht die kant op loopt. Daar had echt niemand rekening mee gehouden, dus domme pech. Gelukkig was de leiding 'netjes' geraakt en kon het makkelijk opgelost worden met een koppeling ertussen. Ware het niet dat het een oude maat waterleiding is en deze koppeling niet zomaar te krijgen is. Gelukkig kreeg ik bij de kleine bouwmarkt in Valencay de tip om bij het plaatselijke loodgietersbedrijf te informeren, omdat deze ook bij de scholen in de omgeving de reparaties uitvoeren. En ja hoor, die hadden de juiste koppeling liggen. Nu kon de waterleiding goed hersteld worden, want zonder stroom én zonder stromend water vonden zelfs wij het een beetje een uitdaging worden. Nu was het wachten tot de elektricien de benodigde spullen binnen had gekregen en we een datum voor het installeren van de nieuwe elektriciteit doorkregen. Geduld is een schone zaak.
Maar gelukkig hoefden we ons in de tussentijd niet te vervelen en ook zeker geen kou te lijden, want het hout voor de winter werd afgeleverd. Dat komt dan in grote stukken van één meter binnen en dat zaagt Michel dan nog in drieën. De hele stapel van zes kuub ligt nu netjes in de houtschuur in kleinere stukken opgestapeld, te wachten tot de winterse temperaturen aanbreken. Van ons mag dat nog eerlijk gezegd wel even wachten, tot november ofzo.
September: En toen was het ineens het einde van de zomervakantie, die voor het eerst in ons leven minimaal acht weken had geduurd en maximaal twaalf weken. Nu waren alle kinderen weer naar school en Lynn dan dus ook meteen naar het internaat. Dat was wel even wennen zonder deze jongedame in ons midden en helemaal geen kinderen meer in huis overdag. 's Ochtends weer een wekker en de pubermannen afzetten bij de bushalte in Faverolles. Daarna ontbijten met de kleintjes, om ze vervolgens bij hun schooltjes af te zetten. Dit jaar zitten Kaj en Bo allebei op een andere school, want Kaj is doorgestroomd naar wat je in Nederland kunt vergelijken met groep 3 en dat is op een andere locatie. In het begin vonden ze het maar wat jammer dat ze niet meer in hetzelfde gebouw zaten, maar al snel genoeg waren ze ook daaraan gewend. Het voordeel voor Bo is dat nu haar grote broer op een andere school zit, haar persoonlijke vertaler weg is. Hierdoor heeft ze in de eerste weken van dit schooljaar meer Frans leren praten en begrijpen, dan in het hele vorige schooljaar bij elkaar. Dus zo heeft elk nadeel weer zijn voordeel. Mees en Fedde moesten weer even heel erg wennen aan de lange schooldagen en de manier van lesgeven hier in Frankrijk. De eerste weken waren ze weer flink aan het mopperen, maar sinds vorige week merken we een duidelijk verschil met de eerste weken. Ze beginnen nu beter Frans te praten en te begrijpen, waardoor het ook makkelijker is om de lesstof en de uitleg van de leerkrachten te begrijpen. Maar ook het contact leggen en vriendschappen sluiten met medeleerlingen wordt hierdoor vele malen makkelijker en maakt de lange schooldagen toch een stuk aangenamer. Dus met recht zijn we weer trots op onze pubermannen. Ook voor Lynn moest even in het nieuwe ritme komen op het internaat, toch spannend hoe het precies werkt en wat ze ervan gaat vinden. Ze vindt het gelukkig erg meevallen en ook het erge heimweegevoel blijft vooral uit, dat is heel erg fijn. Dat neemt niet weg dat ook deze situatie vermoeiend is en veel vraagt van haar aanpassingsvermogen, want ze heeft zich toch aan een heel schema te houden en ook praat ze vijf dagen in de week alleen maar Frans, dat maakt haar vooral in haar hoofd erg moe. Ze had zich voorgenomen om, hoe eng ze dat ook vindt, steeds het gesprek aan te gaan met voor haar onbekende leerlingen, zodat ze meer mensen zou leren kennen. Zo knap dat ze dit uiteindelijk ook echt heeft gedaan en nog steeds doet, bravo! En het voordeel hiervan is dat haar Frans echt een enorme sprong heeft gemaakt en ze nu met veel meer zelfvertrouwen staat te praten. Het nadeel is dat ze op maandag en dinsdag altijd even moet omschakelen van het weekend thuis naar het internaatleven, maar vanaf woensdag gaat het altijd weer een stuk beter. Dus we merken dat iedereen weer langzaamaan begint te wennen aan het schoolgaande ritme en dat ze zich daarin enorm ontwikkelen, dat geeft ons als ouders rust en een heel trots gevoel. En ook Zoë heeft te horen gekregen dat ze erg tevreden zijn over haar op haar werkplek, super! Als we haar spreken, dan vertelt ze ook altijd vol enthousiasme over haar belevenissen op de werkvloer en je hoort dan gewoon dat ze het heel erg naar haar zin heeft. En ze heeft het ook al over een tripje richting ons in oktober en dat zou echt heel leuk zijn. Dus het begin van dit school/werkseizoen gaat lekker voortvarend, heerlijk!
En begin september was het dan ein-de-lijk zover, de elektricien kwam de nieuwe stoppenkast en elektriciteit aanleggen, jiehooee!! Het was precies die dag veertig graden, dus die arme man was helemaal doorweekt van het zweet. Maar hij wilde koste wat het kost die dag alles aangesloten hebben en dat is hem ook gelukt. Wat een luxe is het dan als je na ruim vier weken weer elektriciteit hebt in je woonhuis en de boiler het douchewater weer kan verwarmen. Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat we na zolang koud te hebben gedoucht, nu niet meer zo heet douche , maar eerder met lauw water. Denk toch een soort van gewenning aan het koude douchen, maar onze voorkeur heeft wel wat warmer water hoor. Inmiddels is de gegraven geul weer dicht en ligt er een extra lege buis in, want mocht er ooit nog eens wat getrokken moeten worden op dat stuk, dan hoeven we niet meteen weer alles open te graven (met alle gevolgen van dien), maar kunnen we het door deze buis trekken. Was een goede tip van onze vriend Jan, top idee!
Nu de kinderen weer naar school gaan, kunnen Michel en ik weer lekker gaan klussen. Want heel eerlijk, met de kinderen om ons heen is dat gewoon niet echt ideaal. We gaan nu de badkamer helemaal afmaken, om daarna te beginnen aan de keuken en zou het mooi zijn als we deze winter binnen kunnen koken in een geïnstalleerde keuken. Maar dat is wel een beetje op de zaken vooruit lopen natuurlijk, we gaan het zoals altijd gewoon beleven. Ik pak ondertussen ook nog wat verfklusjes op en zorg dat het laatste stukje van de poort is gevoegd. Dan kunnen daarna namelijk de lampen op de pilaren worden bevestigd en aangesloten en kan het onderdeel poort in zijn geheel ook weer van het lijstje worden gestreept. We zitten weer heerlijk in het klusritme, heel fijn!
Helaas was er ook nog een droevig momentje, want we hebben moeten besluiten dat we een ander huisje voor Elvis gingen zoeken. We twijfelden al wat langer of het verstandig was om hem in ons gezin te houden en gaven we hem steeds weer het voordeel van de twijfel, maar na een serieus incident hebben we de knoop doorgehakt. Lang hebben we niet hoeven zoeken naar een nieuw huisje, want een bevriend stel uit het dorp met al meerdere jachthonden hadden wel interesse. Het voordeel is dat we die mensen kennen en weten dat deze mensen goed voor hun dieren zorgen. Het jachtseizoen is hier inmiddels begonnen en we horen alleen maar lovende verhalen over Elvis, zo leuk. Hij mag nu eindelijk doen wat hij het liefste doet en waar hij heel goed in is, namelijk jagen! Want dat kan Elvis echt als de beste.
Maar we kregen ook goed nieuws deze maand, want we mogen (bijna) officieel een minicamping beginnen! We zijn langs gegaan op het gemeentehuis en daar werd mondeling toegezegd dat het geen probleem was. We moesten alleen de vraag even officieel op papier zetten, zodat zij een attestion de non opposition kunnen opstellen en dan is het officieel rond! Wat waren wij blij met dit nieuws zeg. En omdat we er toch waren, hebben we meteen alle papieren voor de bouwaanvraag om de stal bij het woonhuis te trekken meegenomen en thuis meteen ingevuld. Ook meteen aangevuld met tekeningen zoals de situatie nu is en hoe de situatie uiteindelijk zal worden. De volgende dag meteen weer ingeleverd op het gemeentehuis en nu moeten we even twee maanden geduld hebben tot we horen of het is goedgekeurd of afgekeurd, spannend! Maar we zijn ook meteen gaan nadenken over ons eerste campingseizoen en hopelijk gaat het ons lukken om dit in 2024 te laten plaatsvinden. Het hangt namelijk van meerdere factoren af of dit gaat lukken, denk dan bijvoorbeeld aan tijd en geld. Want we willen onze gasten ook wel iets te bieden hebben, maar we gaan ons er zeker weten voor inzetten om dit te kunnen realiseren.
De afgelopen maanden waren weer alles behalve saai en de we gaan ervan uit dat de komende maanden niet anders zullen zijn. Maar we hebben zoveel leuke dingen in het vooruitzicht, dat we heel veel zin in hebben in alles wat komen gaat! Maar....zitten jullie ook klaar om ons tv debuut mee te maken aanstaande zondag?? Wij zijn zo benieuwd! Pak de drankjes, popcorn en de bingokaart er maar bij, want er zullen geheid wat bingo's gaan vallen!
Best wel een beetje schrikken
15 juli 2023
Er is alweer een maand voorbij gevlogen en het was echt alles behalve saai! Ik denk dat dat nog heel licht is uitgedrukt....
We begonnen de maand met een verontrustend telefoontje vanuit Nederland. Het ging niet helemaal goed met Zoë en Michel is dan ook meteen in de auto gesprongen naar Nederland om haar op te halen. We kunnen dan wel 700 kilometer verderop wonen, maar als de nood hoog is zijn we ook redelijk snel weer terug in de Lage Landen. De volgende dag waren ze dan ook gelukkig weer veilig hier in Frankrijk. Al werd voor haar wel snel duidelijk dat ze het liefst niet bij ons wilde blijven en eigenlijk zo snel mogelijk weer terug wilde naar Nederland. Over een toekomst opbouwen hier is ze nooit enthousiast geweest, maar na alles wat er gebeurd was dachten wij dat het geen slecht idee om even bij ons te blijven, al was het maar voor een half jaar. Maar wij weten ook dat als Zoë iets anders in haar hoofd heeft, dat ze daar dan niet vanaf te brengen is. Dus toen ze na twee weken met het nieuws kwam dat ze een tijdelijk onderkomen had geregeld in Nederland, hebben wij haar ook laten gaan. Dit was denk ik wel het moeilijkste loslaatmoment van ons hele avontuur geweest, want je wilt met alle liefde van de wereld je kind weer gelukkig zien en je hoopt natuurlijk dat je als ouders degene bent die haar daarbij kan helpen. Alleen weten we inmiddels dat wij op dit moment niet de juiste mensen zijn om deze rol te vervullen en dat moet je accepteren. Geen makkelijke opgave, maar ook geen onmogelijke. Het contact tussen ons is goed en we hebben dagelijks contact met haar. We weten dat het langzaam maar zeker weer iets beter met haar gaat en dat is het allerbelangrijkste. Er is hier altijd plaats voor haar en we zullen er altijd voor haar zijn. Voor nu moet ze juist doen waar zij gelukkig van wordt, gaan ontdekken wat voor leven ze wilt gaan leiden en vooral gaan ontdekken wie ze zelf is. En dat kan ze, 100% zeker!
Maar er was ook een hele leuke ontwikkeling, want de door ons zo gewenste zitmaaier hebben we kunnen aanschaffen deze maand! En dat werkt echt super en het duurt nu maar twee uurtjes om de hele tuin te maaien. Dat is wel wat anders dan twee volle dagen, áls het allemaal mee zat. Deze Ferrari rode grasmaaier heeft een mulchsysteem en ons gazon is nog nooit zo mooi groen geweest. En zoals we al voorspelden zijn er ineens genoeg vrijwilligers te vinden om het gras te maaien, dus voorlopig staat ons gazon er lekker strak bij. Zo fijn dat we deze grasmaaier hebben kunnen kopen, want 8000m2 gras blijkt toch best wel veel gras om met de hand te maaien....
Andere uitdaging was er, toen we ontdekten dat onze valkparkiet op mysterieuze wijze uit het hok, dat hij met de konijnen deelt, was ontsnapt. Hij was naar ons aan het roepen en hij bleek in één van de grote eiken te zitten. Hij hoorde ons wel, maar had geen idee hoe hij weer naar ons toe moest komen. Zelf hadden wij gedacht dat hij wel weg zou vliegen en dat we hem nooit meer zouden zien, maar hij bleef in de buurt en met ons communiceren. Na 4 dagen verplaatsen tussen de eikenbomen, vloog hij een aantal keer bíjna naar ons toe. En op de vijfde dag was Miranda in de moestuin bezig en landde hij spontaan bijna op haar hoofd. Daarna was hij in de kleine sering gaan zitten en uiteindelijk heeft Michel hem daar kunnen pakken. Wat een avontuur moet dat geweest zijn voor onze Diëgo, zoveel vrijheid en ruimte om te vliegen. We zijn nog steeds verbaasd dat hij niet is weggevlogen en nu weer in het hok zit dat hij deelt met de konijnen. En tot op de dag van vandaag weten we niet hoe hij eruit is gekomen, want we hebben het hele hok nagelopen en hebben geen extra uitgang kunnen ontdekken. Wel weer een mooi verhaal rijker en Diëgo is natuurlijk een heel mooi avontuur rijker.
Ook was het de eerste moeder- en vaderdag in Frankrijk. Zo mooi om te horen hoe Kaj en Bo hun eerste gedichtjes in het Frans uit hun hoofd hadden geleerd. Ook hier knutselen ze dan iets op school, Miranda kreeg twee zelfgemaakte sleutelhangers en Michel twee versierde flesopeners. Dat blijven toch de mooiste cadeautjes vinden wij. En er waren nog twee feestdagen, want zowel Michel als Zoë zijn weer een jaartje ouder geworden. Michel mocht 45 kaarsjes uitblazen en heeft nieuwe schoenen van ons gekregen, want naast zijn werk- en klusschoenen werd het ook wel weer eens tijd voor een paar sportieve nette schoenen. En Zoë mocht 19 kaarsjes uitblazen en het was de eerste verjaardag zonder ons, dat was wel een beetje vreemd. Gelukkig heeft ze het goed gevierd in Nederland met familie en vrienden. Zo fijn dat dat wel door kon gaan op deze manier en ze heeft ervan genoten.
Voor Michel stond de maand juni en begin juli in het teken van het oogsten. Dat houdt in dat er eerst geoogst moet worden, er daarna hooibalen moeten worden geperst en de grond weer klaar moet worden gemaakt voor een nieuw gewas. Dus dat waren veel lange dagen werken, meestal vanaf zes uur 's ochtends tot zeven uur in de avond. En dat vindt hij niet erg om te doen, want het is vooral leuk en afwisselend werk. Maar stiekem is hij ook wel blij dat het maar twee keer per jaar is, want het is wel vermoeiend en er is geen tijd om thuis verder te gaan met klussen. Maar het zit er officieel weer op en vanaf volgende week woensdag heeft hij ruim twee weken vakantie, heerlijk! Er staan allemaal leuke bezoekjes aan ons gepland, waarin we iedereen ons nieuwe stekje kunnen laten zien en weer even goed kunnen bijkletsen. Zo leuk en we hebben hier echt ontzettend veel zin in!!
Lynn is natuurlijk al een maand vrij en omdat Michel lange dagen moest werken, heeft ze samen met Miranda wat klussen opgepakt. Zo is het plateau voor het zwembad klaar en staat het zwembad al een week gevuld in de tuin. We hebben nu een groter zwembad en dat is met het warme weer echt een perfecte aanwinst. Elke dag liggen alle kinderen lekker te dobberen in het water en zelfs Michel en Miranda hebben er al heerlijk in gezwommen. Verder hebben ze samen een avonturenbaan gecreëerd tussen de drie grote appelbomen, dit door middel van twee grote slacklines tussen de bomen te spannen. Op de onderste lijn kan je lopen en aan de bovenste lijn hangen verschillende voorwerpen waar je je aan vast kunt houden wanneer je naar de andere kant wilt lopen, soort ninja parcours zeg maar. Ook is er een gedeelte met een schommel en verschillende hang- en klimtoestellen, zo leuk! En ook is er nog een ronde schommel opgehangen, beter bekend als een vogelnest. Ook zeker zeer geliefd bij Lynn, want dat is een heerlijke plek om in te liggen en een boek te lezen. Mits je broertjes en zusje je niet komen storen natuurlijk.... Als laatste hebben ze samen in de buurt een minispeeltuin opgehaald, want Bo wilde zo graag een glijbaan. Uiteindelijk vond Miranda via de Franse Marktplaats een leuke minispeeltuin voor een klein bedrag en ook nog eens in de buurt, dus het was gewoon voor ons bestemd zou je bijna zeggen. Lynn en Miranda hebben hem samen opgehaald, in elkaar gezet en hij stond klaar toen Bo uit school kwam. Haar reactie was precies zoals we hadden gedacht, helemaal blij! Tot nu toe heeft ze er elke dag al op gespeeld en we denken dat het voorlopig nog wel zo blijft. Als de kinderen zich nu niet kunnen vermaken in de tuin, weten wij het ook niet meer. Op naar een leuke zomervakantie. En op dit moment is Lynn bezig om de eerste luiken groen te verven en Miranda is het laatste gedeelte van de poort aan het voegen. Het gaat misschien allemaal niet heel snel, maar zo langzaam maar zeker komen we wel degelijk ergens.
Het beste nieuws van deze maand is wel dat alle kinderen over zijn gegaan naar de volgende klas! Dat betekent dat Bo volgend jaar weer naar de kleuterschool in Villentrois gaat en Kaj naar de school in Faverolles en dan in de klas zit die je met de Nederlandse groep 3 kunt vergelijken. Mees is over naar de 4e (NL 3e) en Fedde is over naar de 5e (NL 2e), snappen jullie het nog?? Trots op deze pubermannen, doen ze toch maar even op een Franse hogere school. En dan wordt het een heel spannend jaar voor Lynn, want zij is over naar de 1e en dat betekent dit jaar examen Frans! Dat zullen nog wel wat stressmomentjes worden voor haar, maar ze is echt al een stuk zekerder van zichzelf in vergelijking met toen ze vorig jaar hier startte met school. Haar Frans is echt zoveel verbeterd, maar een examen blijft natuurlijk gewoon spannend, waar je dan ook bent. Wij zijn er al van overtuigd dat ze het kan en nu zij zelf nog, maar dat gaat helemaal goed komen.
Met de moestuin gaat het voor een eerste jaar zeker niet slecht! De rode bieten en sperziebonen kunnen we al gaan oogsten. De meloenenplanten zijn lekker aan het groeien en ook de komkommerplanten gaan nu klimmen langs de spiralen. Één courgette is al bijna klaar om te oogsten en de andere courgettes zijn druk aan het groeien. De aardbeienplantjes geven weer allemaal nieuwe vruchten en de tomaten gaan als een speer. De eerste cherrytomaatjes kleuren oranje/rood en alle tomatenplanten zitten nog volop bloemen, zo leuk. De maïsstengel is bijna klaar om maïskolven te gaan produceren en drie van tien preizaadjes zijn uitgegroeid tot echte prei. Het gaat allemaal niet helemaal gelijk goed, maar voor een eerste jaar zeker niet slecht. Volgend jaar zullen we waarschijnlijk wel moeten gaan uitbreiden, want dan gaan we meer gespreid zaaien en we komen nu al ruimte tekort, dus al doende leert men zullen we maar zeggen. Maar het blijft iets moois en magisch om te kunnen eten uit onze eigen tuin.
Helaas kwamen we nog tot een ontdekking waar we erg van schrokken, want het blijkt dat ze hebben geprobeerd om bij ons in te breken. Het slot van de looppoort en de voordeur hebben ze geprobeerd te forceren, want onze sleutels passen bijna niet meer. Ook is de looppoort wat scheef gaan hangen en is de voeg losgeraakt. Hoogstwaarschijnlijk doordat ze eroverheen zijn geklommen. Verder stonden er allemaal deuren van verschillende schuren open en was de garagedeur forceren helaas wel gelukt. Daar zijn ze op 150 vloerplaten en 250 gipsplaten gestuit en dat was waarschijnlijk niet wat ze gehoopt hadden. Voor zover we weten is er niks gestolen, maar het feit dat er ongevraagd iemand op je terrein is geweest en aan het rondsnuffelen is gegaan, dat is gewoon een heel naar gevoel. We zijn nog even aan het bedenken wat we hiermee willen gaan doen, want we hebben ons nog nooit eerder onveilig gevoeld hier. Maar dat het even schrikken was, dat was zeker!
Ondanks een aantal moeilijke momenten afgelopen maand, zijn we gelukkig nog steeds heel erg positief ingesteld en kijken we met plezier uit naar de zomervakantie. Gaan we langzaam door met klussen en gaat Miranda zich verdiepen in de wintergroenten voor de moestuin. Genieten we deze zomer elke week van een mooie vuurwerkshow en leuke dansavonden in de omgeving. Kijken we heel positief aan tegen een nieuw schooljaar van de kinderen en zullen we Lynn steunen in haar spannende examen Frans. Zoë steunen we op afstand zo goed als we kunnen, geven haar de ruimte om zelf het leven te ontdekken en willen haar vooral gelukkig zien. En deze zomer ontvangen we met alle liefde familie, vrienden en zelfvoorzienende gasten op ons mooie stekje. Wij hebben er zin in, kom maar op!!
Heel veel gebeurd in twee maanden
2 juni 2023
Wow! Ergens wisten we dat het weer tijd was voor een nieuwsupdate, maar dat er al meer dan twee maanden voorbij waren gegaan hadden we echt nooit verwacht! We moesten dan ook de laatste update even goed doorlezen om te weten waar we toen waren. Dat bleek bij de betonnen fundering van de poort. Inmiddels weten we al niet meer beter, dan dat er een werkende poort is! We zijn namelijk snel verder gegaan met het metselen van de pilaren en muurtjes. Wat een gaaf gezicht was het toen dat eenmaal stond! Alleen waren de muurtjes niet zo hoog en zouden de honden hier met gemak overheen springen. En in Banjer zijn geval gewoon er overheen stappen...want die hond lijkt maar niet te stoppen met groeien. Gelukkig is het een ontzettende lieverd. Wel met een ietwat lompe aanleg, maar dat wordt hem altijd vergeven, omdat er echt totaal geen kwaad in die hond zit. Alleen om te voorkomen dat Elvis Banjer toch weet over te halen om mee te gaan op één van zijn excursies, moesten er echt hekken op de muurtjes geplaatst worden. Helaas was de originele bevestiging van deze hekken niet bruikbaar bij gemetselde pilaren en moest er een andere manier bedacht worden om ze te bevestigen. Na een rondje bouwmarkt kwam Michel met een hele goede geïmproviseerde oplossing en werden de hekken met succes geplaatst. De punten waar de bevestiging van de grote poort en de looppoort moesten komen werden uitgeboord en vervolgens konden de pilaren en muurtjes worden betegeld. En dan zie je meteen hoe mooi het gaat worden, helemaal na het voegen van het eerste muurtje. Op dit moment hangen allebei de poorten erin en is het eerste gedeelte gevoegd. Het idee dat we ons terrein nu echt goed kunnen afsluiten en de honden vrij rond kunnen laten lopen is zo fijn! Als straks alles gevoegd is, kan Michel de verlichting op de pilaren monteren en de elektriciteit binnen aansluiten. Nog even de puntjes op de i zeg maar. Daarnaast zijn Michel en Lynn in de meivakantie samen bezig geweest om de sierlatten in de douche aan te brengen en dat was nog best een uitdaging, omdat er echt niks recht is ons huis. Maar ook dit klusje is weer geklaard en het ziet er meteen al zoveel mooier uit! Verder hangen de sierlampjes in de douche en bleek dat Michel de hotelschakeling goed had aangesloten. Nu kan je bij allebei de ingangen het licht aan en/of uitzetten, zo fijn! Weer een dingetje heeft hij nog nooit gedaan, dus hij denkt dat hij het wel kan. En omdat die twee zo lekker bezig waren, hebben ze ook een begin gemaakt met maken van de wastafel voor in de douche. Dit is een oud kastje waar ze wastafels en kranen op gaan monteren. Alle gaten zitten erin op de juiste plaats en zodra de nieuwe badkamervloer ligt, gaan ze hem afmaken. Dan hoeven ze hem namelijk niet meer te verplaatsen en staat hij meteen op de juiste plek. Beetje bij beetje komt ook zo de badkamer steeds verder af.
Verder zijn we ook heel veel tijd bezig in de (moes)tuin. Doordat het steeds bleef regen afgewisseld met veel zon, schoot het gras letterlijk uit de grond. Aangezien we nog steeds aan het sparen zijn voor een zitmaaier, moest het dus elke keer met de handmaaier. En dat is met bijna 8000m2 gras best een tijdrovend klusje kunnen we jullie vertellen. Het moest gewoon elke week gedaan worden, zo hard groeide het! En het hele terrein maaien doe je, als het mee zit, in twee dagen. Maar als de grasmaaier dan ook nog eens meerdere malen kapot gaat, door zijn misschien ietsje te intensieve gebruik, dan loop je helemaal achter de feiten aan. Op dat moment was het gras zo hoog geworden, dat het niet meer in de opvangbak terecht kwam en we het hele gemaaide gedeelte ook nog moesten aanharken. Want als we zoveel gemaaid gras laat liggen, blijft er niks van ons mooie gazon over. En dat betekent dat je ineens vier dagen bezig met maaien, harken en afvoeren. Tegen de tijd dat je dan klaar bent, kun je weer opnieuw beginnen. Gelukkig is het op dit moment een droge periode en blijft het gras een langere periode kort. We weten wel zeker dat als het ook maar enigszins kan, we een zitmaaier aan gaan schaffen. Dat is voor ons wat betreft investeringen nu wel echt prioriteit nummer één.
In de moestuin gaat het redelijk. Zo'n eerste jaar moestuinen gaat het vooral om het leren en kijken of het lukt. Zo werden de kleine plantjes, zodra Miranda ze in het kleine kasje op de grond in de moestuin had gezet, opgegeten door waarschijnlijk mieren en/of slakken. Dus gingen de kleine plantjes weer heel snel naar de vensterbank binnen. Dan ga je opzoeken hoe je dit het beste kan voorkomen en ga je een bepaalde manier uitproberen. Werkt dat niet, dan ga je weer een andere manier proberen en ga zo maar door. Ergens hoop je dat het meteen goed gaat en alles de eerste keer gelijk groeit en bloeit, alleen zal dat wel een illusie zijn. Tenminste, in ons geval wel. Ook de fruitboompjes die we gepland hebben, kregen te maken met ziektes en schimmels door de aanhoudende regen in april. Daar sta je van tevoren ook niet bij stil. Gelukkig kan je tegenwoordig alles opzoeken en heb je de juiste behandeling snel gevonden. Nu maar hopen dat ze ook echt zullen opknappen. Achterin de tuin bij de walnotenboom komen de druiventakken van de vorige wijngaard ook weer omhoog. Dit keer waren het er een stuk meer dan toen Michel ze vorig jaar september ontdekte! Lynn en Miranda hebben er paaltjes met ijzerdraad geslagen en we zijn nu ook officieel eigenaren van een beginnende wijngaard. Of dit gaat lukken weten we uiteraard niet, maar we gaan het zeker proberen. Niet geschoten is namelijk altijd mis.
Verder is het ons eerste voorjaar hier en wat blijft de lente toch een prachtig seizoen. We kijken nog steeds onze ogen uit als we een rondje door de tuin wandelen. Van de eerste blaadjes aan de bomen, opkomende varens, wilde aardbeien, eerste vijgen, bloeiende sering en zoveel verschillende soorten bloemen tot aan de weer uitlopende appel en perenbomen. Wij kunnen het alleen maar omschrijven als magisch. Zo wonderlijk om te zien hoe de natuur zich weer hersteld na de winter periode,
fenomenaal! Tegenwoordig hebben we in de ochtend bijna geen wekker meer nodig, want het zijn complete concerten die worden gegeven door de vele vogels zo vroeg in de morgen, echt heel erg mooi! Ook zitten er in allerlei hoekjes en gaten meerdere vogelnestjes, dus komen we regelmatig een verdwaald babyvogeltje tegen. Tenminste, als Elvis ze al niet eerder heeft ondekt...
Naast de vogels, hebben we ook weer volop hagedissen die op de warme muren of andere plekken zitten. Zodra je ze dan voorbij loopt, zie of hoor je ze wegschieten. Onze brievenbus is één van de meest geliefde zonplaatsen geworden. En we hadden laatst zelfs een baby haasje op ons terrein. Die was vast komen te zitten met zijn kop in het hek om ons terrein. Michel heeft hem bevrijdt en we wilden hem laten aansterken in ons konijnenhok, maar na een paar uur was hij alweer uit het hok ontsnapt en de wijde wereld weer in getrokken, zo werkt dat nu eenmaal. De lente hier is voor ons maar met één woord te omschrijven: Genieten!
Het werken op de geitenboerderij gaat Michel steeds beter af. Het eerste gedeelte van de ochtend is hij altijd bezig in de stal waar de geiten staan, dat is echt een routineklus geworden. Daarna is het altijd maar afwachten wat hem te wachten staat. De ene keer keer is het grasmaaien rondom de geitenboerderij en de andere keer is het sleutelen aan bijvoorbeeld een tractor. Laatst was hij lange dagen aan het werken, omdat het gras op het land van zijn werkgever gemaaid moest worden. Hij heeft namelijk naast de geitenboerderij ook nog 200 hectare akkerbouw met verschillende gewassen, waaronder dus ook gras. Dit gras wordt uiteraard gebruikt om hooi van te maken voor de geiten. Met de tractor wordt eerst het gras gemaaid en de dag daarna worden er van die grote hooibalen van gemaakt die je weleens op het platteland ziet liggen. Heel leuk proces om een keer van dichtbij mee te maken. Het waren wel hele lange dagen, want hij ging zoals altijd om 06:00 uur de deur uit en stapte 's avonds rond 20:30 weer binnen. Maar hij vond het superleuk om te doen, want je leert zoveel en het werk is heel afwisselend. Door deze lange dagen kon hij wel extra vrij nemen als wij bezoek kregen, dus dat was heel mooi meegenomen. Dat zijn werkgevers blij met hem zijn, steken ze zeker niet onder stoelen of banken. Zo fijn dat zijn manier van werken hun verwachtingen overstijgt. We kregen dan ook het leuke bericht dat Michel vanaf juni een vast contract heeft en een auto van de zaak krijgt voor het woon-werkverkeer, wat een goed nieuws! Dat gaat ons veel benzinekosten schelen, want het is toch zes dagen per week zo'n vijftig kilometer per dag. In dit geval is het letterlijk: Hard work pays off!!
De kinderen hebben er ondertussen alweer een vakantie op zitten, namelijk de meivakantie. En het fijne is, dat elke schoolvakantie minimaal twee weken is. Ze hebben meestal zes weken school en dan weer twee weken vrij. Dit omdat de schooldagen hier een heel stuk langer zijn. Je begint te merken dat ze aan het schoolritme beginnen te wennen, met name Mees en Fedde. Er is een soort rust ontstaan bij de jongens en dat is heel mooi om te zien. Acceptatie van hoe alles hier werkt en omarmen het feit dat dit nu hun thuis is. Ze zijn geland en dat geeft hun rust, maar dat geeft ook zeker veel rust bij ons als ouders. We zijn heel trots op hoe de jongens dit allemaal doen op een bij voorbaat al lastige leeftijd. Natuurlijk blijven het pubers en schoppen ze ook nog graag tegen dingen aan, dat hoort er ook gewoon bij. Maar we merken zo'n groot verschil met een aantal maanden geleden. Als er nu een keer iets is, hebben wij ook de rust om dit met ze te bespreken en wordt de escalatie (meestal) voorkomen. Mees is lekker bezig met voetballen en vissen. Zijn viskamer is een kleine overkapping achter de garage en hij is deze op zijn manier aan het opknappen. Er worden planken geschuurd, geverfd en opgehangen. Hier kan hij dan al zijn visspullen op uitstallen. Alles doet hij met materialen die al aanwezig waren in verschillende hokken op ons terrein. En ook het oefenen van zijn beste schot op doel is een dagelijkse bezigheid. Fedde heeft daarentegen hele andere dingen die hij leuk vindt om te doen, bijvoorbeeld een heel stuk fietsen. Hij fietst gerust 30 of 40 kilometer weg op een dag. Dan gaat hij op pad met zijn rugtas en navigatie op zijn telefoon, heerlijk! Het mooiste is nog, dat hij dan helemaal ontspannen weer thuis komt. Uiteraard met een mooi verhaal over wat hij allemaal heeft meegemaakt. En als hij thuis zich moet vermaken, worden er allerlei projecten opgestart. Soms is het speelgoedauto's verven en de andere keer is het lightsabers maken van takken of oude stelen, geïnspireerd door de Star Wars films die hij aan het kijken is samen met Lynn. Het mooie is dat hij overal wel iets uit kan maken, heerlijk creatief. En Kaj en Bo zijn al helemaal gewend aan het lunchen op school en vinden het fijn dat ze nu ook met de anderen kinderen kunnen buiten spelen tussen de middag. Qua eten moest Kaj wel heel erg wennen, want als we dan vroegen wat ze hadden gegeten, kregen we gesmolten komkommer of gesmolten wortel als antwoord. Kaj is absoluut een moeilijkere eter dan Bo, zij geeft namelijk meestal aan dat het eten heel lekker was. Het is nu wel een soort feestje als ze op vrijdag thuis mogen lunchen, daar beginnen ze dan al over zodra ze net wakker zijn. Ook hun Franse vocabulaire is flink uitgebreid, zo knap hoe die kinderen dat in een rap tempo oppakken. Het gaat zo goed, dat ze voor Miranda soms in het Nederlands moeten uitleggen wat ze zeggen. Kaj is dol op voetballen en we merken dat hij het spel begint te snappen. Hij heeft door hoe hij het beste kan spelen en we zien de progressie in zijn spel. Waar hij aan het begin nog bloemetjes stond te plukken, maakt hij nu steeds vaker een goede acties of een doelpunt. En Bo is gewoon een heerlijk ondernemend kind, die totaal niet stil kan zitten. Gaat vaak mee naar de moestuin, waar ze vervolgens uit haar hoofd aan het leren is welke fruitbomen daar staan. Ze kan ook heel goed zelf spelen en haar zelfstandigheid groeit met de dag. Maar één ding is zeker: met Bo is het nooit saai!
Lynn heeft op het moment dat deze update wordt geschreven haar laatste schooldag. Ze heeft gewoon drie maanden zomervakantie! De lange schooldagen vindt ze nog steeds wel een nadeel, maar ze doet het zo goed! Als je in je eerste jaar op een buitenlandse school overgaat met een gemiddelde van een 7,5, dan kun je als ouders toch alleen maar ontzettend trots zijn? Zelf is ze tevreden, maar het kan altijd beter, aldus Lynn. Er moest ook een keuze gemaakt worden in welke vakken ze wilde gaan volgen het komende schooljaar en dat is altijd lastig als je nog niet helemaal weet wat je later wilt gaan doen. Ze heeft nu een keuze gemaakt waarin ze nog verschillende kanten op kan en zo kan ze nog even nadenken over wat haar leuk lijkt om te gaan doen. Ze is nu voor die drie maanden zomervakantie eigenlijk op zoek naar een baantje, alleen is het in Frankrijk niet heel normaal om te werken voor je achttiende. Dus dat maakt het wel lastig om iets te vinden, maar we blijven zoeken. Mochten we niks vinden, dan kan ze ons altijd nog gaan helpen met klussen. Maar haar voorkeur ligt toch wel echt bij een baantje elders. In Nederland had ze meerdere baantjes, dus dat het wat lastiger is om hier werk te vinden was even een flinke domper voor haar. Maar we geven het zeker nog niet op.
Miranda is dagelijks vooral bezig met iedereen op school krijgen, huishouden, klussen, de moestuin en social media. Via social media probeert ze iedereen een beetje op de hoogte te houden van alles wat wij meemaken. Dat varieert echt van klussen tot aan ons dagelijks leven en alles daar tussenin. En uiteraard hebben we dan ook nog onze twee honden, die de nodige uitdaging bieden en aandacht moeten krijgen. Geen enkele dag is saai met die twee. Elvis is gelukkig niet meer op excursie vertrokken en lijkt een beetje zijn rust te hebben gevonden, met de nadruk op een beetje. Hij is vorige week gecastreerd en hopelijk zorgt dat er ook voor dat hij nóg minder excursiedrift krijgt en zo nu en dan zijn rust wil gaan pakken. We wachten het in spanning af. Banjer is daarentegen de meest vriendelijke hond die we ooit hebben gehad, een echte goedsul. Hij laat zich het liefst ook zelf uit, dan loopt hij met de riem in zijn bek naast je, terwijl Elvis elke greppel door aan het spitten is op zoek naar een spoor. Zo grappig hoe die twee karakters zo ontzettend verschillen, maar ze dus wel heel goed met elkaar kunnen optrekken. En als Elvis net een stapje te ver gaat, legt Banjer zijn poot op Elvis om zijn grens aan te geven. En geloof ons, één poot is genoeg! Wat groeit hij hard en wat wordt hij groot. En dan te bedenken dat hij nog lang niet uitgegroeid is. We wilden graag een erfhond en die hebben we ook zeker gekregen, alleen de waakhond functie wordt vervuld door Elvis. Door de omvang van Banjer en het geluid van Elvis zijn ze samen een heel goed team.
Zoë is net afgelopen dinsdag, na anderhalve week hier, weer terug gegaan naar Nederland. Heerlijk om weer even helemaal compleet te zijn. Het was alweer vijf maanden geleden dat we elkaar in het echt hadden gezien en wat fijn om haar weer even hier te hebben. En vooral haar kleine zusje was zo blij dat ze weer was, die heeft namelijk echt anderhalve week aan Zoë vastgeplakt gezeten. We hoefden ons nooit af te vragen waar Bo was, want je kon er vergif op innemen dat het in de buurt van Zoë was. We hebben ook veel gepraat met Zoë over haar toekomstplannen en gekeken hoe ze dit het beste aan kon pakken. Je probeert als ouders het beste advies te geven en de juiste handvatten aan te reiken, maar uiteindelijk moeten ze het wel zelf gaan doen. Voor Zoë was het meteen weer heel snel duidelijk dat het leven wat wij hier leiden, niet past bij wat zij graag wilt in het leven en dat is prima. Ze heeft een stappenplan gemaakt met wat ze allemaal wil bereiken dit jaar en die hebben we in een goed gesprek doorgenomen. Gewoon stapje voor stapje een eigen leven opbouwen en vooral kijken wat bij je past. En vooral niet bang zijn om dingen uit te proberen was één van onze adviezen. Ga zien, doen en ervaren. Ze kan altijd op ons rekenen en is uiteraard meer dan welkom hier. Het is ook niet niks als je ouders 700 kilometer verderop wonen en je zelf alles moet/wilt gaan ontdekken. Gelukkig heeft ze goede thuisbasis, waarin ook heel erg wordt meegedacht en er altijd een luisterend oor is. Nu staat er als het goed is, in de zomervakantie weer een tripje Frankrijk bij haar op de planning. We vertellen Bo nog even niks, want anders is ze nu al niet meer te houden.
En wat hebben we in die twee maanden weer veel nieuwe mensen leren kennen en een hele hoop gezelligheid over de vloer gehad! Via Instagram kregen we een berichtje van Krista, haar ouders hebben al 25 jaar een vakantiehuis 10 minuten bij ons vandaan. Het is een vakantiehuis waar heel de familie nog steeds elk jaar gebruik van maakt, hoe leuk! Krista, maar ook haar ouders Harry en Sybille, wilden graag kennis met ons maken en dat kon ook, want het was bijna meivakantie en iedereen kwam apart van elkaar een weekje naar het vakantiehuis in Villentrois. Eerst kwamen Harry en Sybille naar Frankrijk en hebben we een rondleiding gekregen in hun vakantiehuis. Zo mooi om te zien hoe ze het huis met de jaren helemaal hebben opgeknapt tot wat het nu is. Harry gaf aan helemaal klaar te zijn met het verbouwen van het huis, dus hij had nog wel wat bouwmaterialen voor ons. Later die week reden we met Harry zijn aanhanger helemaal volgeladen terug naar ons eigen huis en zijn wij nog steeds heel erg blij met alles wat we hebben gekregen. Toen ze de aanhanger weer kwamen ophalen, hebben we ze een rondleiding gegeven over ons terrein en door ons huis. Altijd zo mooi om te zien hoe mensen erop reageren. Hele lieve mensen die we zeker nog wel vaker zullen gaan zien hier in Frankrijk. Vlak daarna kwam hun dochter Krista samen met haar gezin een weekje naar het familiehuis in Villentrois. Michel was die week veel aan het werk, dus het werd een ontmoeting in de avond. We kregen al snel door dat hun kinderen helemaal verzot zijn op Frankrijk en dan met name het familiehuis. Die twee zagen het wel voor zich hoor, een emigratie deze kant op. Maar voorlopig houdt de familie het nog even op een paar weekjes vakantie per jaar in het door hun geliefde Frankrijk. Deze zomer komen ze weer deze kant op en staat er al een barbecue gepland met elkaar. Nu al zin in!
En de eerste kampeerders waren Jules, Willy en Puck, die een aantal dagen met hun vouwwagen bij ons kwamen logeren. De eerste kampeerders van 2023 waren een feit! Het was voor hun de eerste keer op ons Franse stekje, maar we denken en hopen zeker niet de laatste keer. Wat was het fijn om deze mensen om ons heen te hebben. Ze hadden als verrassing allerlei Hollandse lekkernijen meegenomen en uitbreidingen voor de moestuin, waaronder twee kleine kasjes voor de hele jonge plantjes. Tijdens hun verblijf hebben we geklust, getuinierd, lekker gegeten, mooie gesprekken gehad en heel veel gelachen. De dagen zijn voorbij gevlogen en eigenlijk waren we er nog helemaal niet aan toe om afscheid te nemen van elkaar! We hopen dan ook dat ze snel weer komen, dat zou heel erg fijn zijn. Vlak daarna kregen we via Instagram een berichtje van Stefan en Laura (@reizendoenwesamen) of ze een nachtje bij ons mochten komen staan met de camper, maar natuurlijk! Helaas was het precies toen koud en regenachtig, maar ondanks dat hebben we een hele leuke avond gehad met mooie en grappige gesprekken. Leuk om het verhaal te horen van hun leven in de camper en wat ze allemaal al meegemaakt hebben op hun reis. En ook de nodige tips voor onze toekomstige camping met betrekking tot campers, heel handig. Mooi om te zien hoe snel er contact wordt gelegd via social media, want zo hebben we elkaar in eerste instantie leren kennen. Wij wensen hun nog heel veel geluk en plezier op hun verdere reis. Wie weet tot de volgende keer.
In het Hemelvaartweekend kwamen dan eindelijk Annemieke, Wouter, Bram en Elize voor weer naar ons toe. De bedoeling was dat ze één nachtje bij ons zouden slapen en de andere twee nachten in een vakantiehuis in Villentrois. Alleen kreeg Annemieke de dag voor vertrek te horen dat het huis dubbel geboekt was. Maar aangezien het Hemelvaart was, waren alle andere vakantiehuizen, gîtes en campings in de omgeving al volgeboekt. Wij gaven aan dat ze gerust bij ons mochten blijven slapen die andere twee nachten, maar dat we nog niet voorzien zijn van heel veel luxe. En omdat echt iedereen zich al zo verheugd had op deze dagen, ook alle kinderen, besloten ze gelukkig dat ze toch hierheen kwamen. Met een beetje passen en meten had iedereen een slaapplek en waren het hele leuke, gezellige dagen. Wouter en Michel hebben samen een mooie wandeling gemaakt en we hebben met zijn allen een stuk van de kastelenroute langs de Loire gereden. Wat is het toch prachtig om deze route te rijden. Verder hebben de kinderen zich heel goed vermaakt in de tuin, want met heerlijk weer heb je gewoon niet zoveel nodig. Zo blij met deze nieuwe herinneringen. Ze hebben van de eigenaren van het dubbel geboekte vakantiehuis een heerlijk excuuspakket gekregen, waar we uiteraard met zijn allen van gesmuld hebben. Ook kregen ze nog een gratis weekend aangeboden in één van hun vakantiehuizen en wij hopen dan ook heel erg dat ze die gaan inplannen, want met hun hebben we nooit genoeg herinneringen. Ondertussen hadden we via Facebook een berichtje gekregen van Thea en Rook over een overnachting met hun caravan bij ons. Ze gingen op weg naar Spanje en wilden de gebruikelijke route maar al te graag omgooien, zodat ze een nachtje bij ons konden overnachten. Zo gezegd, zo gedaan. Ze kwamen aan het eind van de middag aan en hebben zich lekker geïnstalleerd voor een nachtje in onze tuin. Nadat ze gegeten hadden, werden we uitgenodigd voor een kopje koffie bij de caravan en dat was echt heel erg leuk. Waren wij ook eens in een keertje op visite, dan wel in onze eigen tuin, maar toch! De koffie werd al snel verruild voor een wijntje en de avond werd gevuld met leuke gesprekken. Thea en Michel hebben samen bij de Makro in Barendrecht gewerkt en zo was ze de Duikertjes op avontuur op social media tegengekomen. Ze wilden nu wel eens met eigen ogen zien waar hij/wij terecht waren gekomen en dit was een mooie gelegenheid. We zijn nog verwend met een heel lekker Hollands pakket, met onder andere pindakaas, hagelslag en oude kaas. Dat wordt smullen. We hebben zoveel bekende, maar ook tot voor kort onbekende mensen leren kennen, dat is echt heel tof. We zijn wel benieuwd wie we dit jaar nog meer zullen treffen op ons Franse stekje. Kom maar op!
Naast alle bezigheden op onze boerderij, vinden we het ook heel belangrijk om deel te nemen aan de gemeenschap om zo goed mogelijk te kunnen inburgeren. Naast dat je zo leert wat de gebruiken hier zijn, is het ook nog eens heel gezellig. Zo hebben we op 1 mei geholpen bij het voorbereiden en serveren van een lunch. Op deze dag was de officiële opening van het visseizoen in het meer van Faverolles. De opbrengst van deze lunch was voor de school van Kaj en Bo, hiermee bekostigen ze de jaarlijkse uitjes van de schoolkinderen. Het was echt een daverend succes en we waren helemaal uitverkocht. Wat was het een gezellige, maar vooral geslaagde dag. We zijn nu ook al gevraagd om te helpen bij het eindejaarsfeest van de basisschool, hoe leuk. Nou, wij zijn van de partij!
Nu moeten we wel zeggen dat wij in een heel warm nest terecht zijn gekomen, want wij zijn hier echt zo vriendelijk ontvangen. Ondanks dat Miranda haar Frans bij lange na nog niet optimaal is, nemen ze de tijd en moeite om gesprekken met haar te voeren. Voordeel is wel dat Miranda haar Frans nu al stukken verbeterd is. En komen ze er dan echt niet uit, gebruiken ze Google Translate of praten ze met handen en voeten. Inmiddels kennen al een aantal moeders wat Nederlandse woorden en wordt er regelmatig geen 'au revoir', maar 'doei' gezegd.
En het is echt niet altijd alleen maar leuk of gezellig tijdens ons avontuur, maar we hebben onze draai gevonden. Emoties lopen niet meer zo vaak hoog op en we begrijpen elkaar echt stukken beter. Wij zitten op onze plek en hebben heel veel zin alles wat nog komen gaat. En ook al zal dit allemaal niet zonder tegenslagen gaan, we zijn er klaar voor. Wij kunnen dit, bien sûr!
Langzaam maar zeker
23 maart 2023
Het is alweer een tijdje geleden dat we een update hebben geplaatst op de website, maar zoals we eerder al eens hebben aangegeven: De tijd vliegt hier!! Weken lijken wel dagen en maanden lijken wel weken. De wintervakantie van de kinderen is alweer een maand voorbij en ze zijn allemaal weer vol goede moed begonnen aan hun lange schooldagen. En dat doen zowel de kleintjes als de tieners heel erg goed. Uiteraard niet altijd zonder klagen, maar we merken echt een verbetering wat betreft hun mindset en zelfvertrouwen. En daar kunnen we als ouders alleen maar heel trots op zijn, want dat betekent dat de moeilijke gesprekken en soms verhitte discussies toch niet voor niets zijn geweest. Lynn viel nog met haar neus in de boter en ging met school een dagje naar Parijs. Dit stond al zolang op haar verlanglijstje en nu ging het dan toch echt gebeuren. Ze brachten een bezoek aan het Louvre en ze mochten ook nog even door Parijs lopen. Ze heeft er echt ontzettend van genoten en kan niet wachten tot ze nog een keer wat langer naar Parijs kan om de stad wat beter te ontdekken, want ze heeft natuurlijk nu nog maar een klein deel van Parijs gezien. Daarnaast volgt ze momenteel op advies van school een extra Frans cursus en deze is precies op haar normaal gesproken vrije woensdagmiddag. Dat was eerst even flink balen, want haar schooldagen zijn al zolang en dan óók nog je vrije middag opofferen was even een flinke domper voor haar. Ze is nu drie keer geweest en merkt dat ze er wel degelijk baat bij heeft en dat maakt het toch iets minder erg. Nog acht cursusmiddagen te gaan en dan heeft ze én iets geleerd én haar vrije middag weer terug. Dus nog heel even volhouden. En Kaj en Bo zijn na de vakantie drie dagen per week in de schoolkantine gaan eten. Hiervoor werden ze elke dag gehaald om tussen de middag thuis te eten en dan brachten we ze na ruim een uur weer terug. We hebben de kosten van de schoolkantine en het heen en weer rijden naast elkaar gelegd en kwamen erachter dat het iets voordeliger was om ze op school te laten eten. Daarnaast waren ze één van de weinigen die naar huis gingen tussen de middag en het is ook goed voor de inburgering als ze samen met de rest van de klasgenootjes op school eten. Nog een voordeel is dat ze warm eten tussen de middag en dus kennis maken met allemaal Franse gerechten. De afspraak vanuit school is dat ze alles moeten proeven en we moeten wel eerlijk zeggen dat hun favoriete Franse gerecht nog steeds het toetje is. Gelukkig krijgen ze die ook elke dag. Op vrijdag halen we ze wel tussen de middag, gewoon omdat het ook wel heel gezellig is om ze even te zien tussen de middag. En alle kinderen hebben over drie weken weer een vakantie van twee weken, dus ze hebben nu alweer iets om naar uit te kijken.
Michel is inmiddels ook alweer bijna twee maanden aan het werk op de geitenboerderij. Hij heeft het heel erg naar zijn zin en de takenlijst wordt steeds iets verder uitgebreid. Eerst was het vooral veel handmatig schoonmaken, maar inmiddels maakt hij ook regelmatig schoon met de télescopique en voert de geiten met de mélangeuse. Ook een ritje op de trekker om te helpen op het land is geen uitzondering meer, want naast de geitenboerderij heeft de boer ook nog eens 180 hectare land waarop hij verschillende gewassen verbouwd. Voorbeelden daarvan zijn tarwe, gerst en koolzaad. En op het moment dat deze update wordt geschreven heeft hij zelfs een presentatie over biostimulanten. Nou, dat hadden we van tevoren echt nooit kunnen bedenken bij het plannen van ons avontuur. Het is zo fijn dat hij het werken op de boerderij echt heel leuk vindt en je ziet dat het hem goed doet om nieuwe dingen te leren. En doordat hij zo lekker bezig is op de boerderij verschijnt er maandelijks ook weer wat geld op de rekening, een win-win situatie dus.
Daarnaast zijn er uiteraard de middagen om te klussen en dat gaat niet snel, maar we gaan op een fijn tempo vooruit. Het uitbikken van de fundering van de poort was een pittige klus. De grond zit daar vol met verschillende soorten stenen en dat in combinatie met opgedroogde klei maakt het geheel nogal lastig uit te graven. Dus dat was ouderwets met mankracht en doorzettingsvermogen de klus klaren, even alle opgekropte woede en frustratie eruit slaan met een pikhouweel. Het heeft bloed, zweet en tranen gekost, maar het is ons wel gelukt! Inmiddels hebben we een betonnen fundering gestort en kunnen we de pilaren gaan opbouwen. Alleen hebben we er voor gekozen om eerst het hek om de moestuin te plaatsen, omdat het nu wel de tijd is om te gaan zaaien. Dan is het wel fijn als de honden de zaden ook lekker in de grond laten zitten en niet uit enthousiasme alles weer opgraven. Dus dat hek staat inmiddels en uiteindelijk hebben we de moestuin iets groter gemaakt dan we in eerste instantie van plan waren. Nu is er ook een kleine fruitboomgaard bijgekomen met peren, kersen, nectarines, pruimen, abrikozen en perziken. En vorig jaar hadden we al wat plantjes gekocht voor in de moestuin en die stonden al een half jaar netjes te wachten op een mooi plekje. Nu hebben we de frambozen, blauwe bessen, kiwi en hazelnootjes een mooi plekje langs het nieuwe hek gegeven. Eigenlijk moeten we alleen nog wat druiven en dan is het fruitgedeelte compleet.
Tussendoor hebben we nog wat extra tijdelijke hekken moeten maken voor Elvis, want die had uiteraard nog een aantal manieren gevonden om toch op excursie te gaan. We hadden hem beter Houdini kunnen noemen, want als je denkt dat iets onmogelijk zou moeten zijn, bewijst hij keer op keer dat het onmogelijke zeker wel mogelijk is. Laten we het erop houden dat een leven met Elvis nooit heel saai zal zijn.
We krijgen de laatste tijd heel vaak de vraag of we dit jaar al opengaan met de gites en de camping. Over de gites kunnen we kort zijn, dat gaat dit jaar gewoon niet lukken. We houden jullie uiteraard op de hoogte wanneer dit wel het geval zal zijn. En wat het kamperen betreft zijn er zeker wel mogelijkheden. We hebben nog geen officiële sanitaire voorzieningen, maar wel een mooie plek voor een ECO toilet en in ons huis is een douche aanwezig waar uiteraard gebruik van mag worden gemaakt. Het is eventueel mogelijk om maximaal twee kampeerplaatsen te voorzien van stroom. We hebben dus plek voor mensen die zich wel kunnen vinden in al het bovengenoemde, mensen die helemaal zelfvoorzienend zijn en mensen die van off-the-grid kamperen houden of dit willen uitproberen. Mocht je meer willen weten, neem dan gerust even contact met ons op. We zijn te bereiken via info@deduikertjesopavontuur.com of op telefoonnummer +33 699807588. Contact opnemen kan natuurlijk ook via social media. Wij hebben er in ieder geval nu al heel veel zin in!
Ondertussen gaan wij lekker verder met het verbouwen en verbeteren van ons huis en terrein in ons huidige tempo, want dat bevalt ons prima. Michel had het laatst nog over de beste uitspraak die hij ooit eens gehoord had: Als je niet de tijd hebt om het in één keer goed te doen, waar haal je dan de tijd vandaan om het herstellen? Het mag dan niet heel snel gaan, maar alles wat we tot nu toe af hebben gemaakt is wel goed gedaan en helemaal zoals wij dat willen. Wij komen er wel, daar hebben we het volste vertrouwen in!
Een half jaar op weg
10 februari 2023
Het is voor ons eigenlijk nog heel onwerkelijk, maar we wonen gewoon al een half jaar in Frankrijk! En wat een half jaar was het zeg. We hebben zoveel mooie momenten meegemaakt, al zoveel geleerd en ook veel tegenslagen gehad. Wat het weer betreft gingen we van hartje zomer met heerlijke temperaturen, naar een herfst met hele harde wind en absurd veel regenval. En op dit moment zitten we in koud winterweer met nachttemperaturen die flink onder nul gaan. Gelukkig was het afgelopen week windstil en zonnig overdag, waardoor het heerlijk is om buiten bezig te zijn. En als de zon dan schijnt, zijn onze kinderen meteen weer lekker buiten aan het spelen en zijn ze totdat het donker wordt ergens in de tuin te vinden. Daar kunnen we zo enorm van genieten.
Half januari kregen we het goede nieuws dat Michel is aangenomen bij een geitenboerderij in de buurt! Wat viel er een last van onze schouders, want het was wel hard nodig dat er geld binnen zou komen. Hij gaat zes dagen per week werken van 7 tot 13 uur. Door deze werktijden blijft er ook nog tijd over om ons eigen huis en terrein te verbouwen, dus voorlopig is dit een ideale oplossing. Hij heeft het tot nu toe heel erg naar zijn zin. Het is natuurlijk totaal ander werk dan wat hij altijd heeft gedaan, over een carrièreswitch gesproken, maar dat vind hij juist heel leuk. Fysiek is het een stuk zwaarder werk, dus de eerste dagen had hij wel flinke spierpijn, maar inmiddels is dat al stukken minder. Hij heeft hij echt al van alles meegemaakt en zoveel geleerd wat met het runnen van een geitenboerderij te maken heeft. Daarnaast heeft ook zijn cursus Frans afgerond. Halverwege de cursus hadden de cursusleidster en Michel samen besloten dat hij op een moeilijker niveau moest gaan werken. Het originele niveau was gewoon veel te makkelijk voor hem en op deze manier zou hij er ook daadwerkelijk iets aan hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Inmiddels heeft hij zijn certificaat in the pocket en is met vlag en wimpel geslaagd op het moeilijkere niveau. Zo knap!
Ook het klussen hebben we na een break van een maand weer opgepakt. We zijn verder gegaan met het afmaken van de badkamer, dus daar is inmiddels alles geverfd en behangen. Volgende stap is de wc opknappen en daarna kan de vloer in de hele badkamer betegeld worden. Maar ondertussen is ook het hek tussen ons en de buren geplaatst, want de honden vonden het maar wat gezellig in de moestuin van de buurman... Dus nu kunnen we ze lekker loslaten in de achtertuin zonder dat we bang hoeven te zijn dat die twee boeven weer eens de grens over gaan, tenminste dat hopen we! Ook staat het plaatsen van de poort bij de ingang van ons huis ineens bovenaan op de planning, want onze Elvis volgt nogal graag een spoor van wilde dieren. En aangezien de wilde dieren hier veel langs of zelfs over ons terrein lopen, verdwijnt Elvis dus ook regelmatig op een door zichzelf georganiseerde excursie. We houden hem voor het huis altijd aan de lijn, maar deze boef ziet helaas toch nog vaak een kans om er vandoor te gaan. Dus een poort zou heel fijn zijn, dat maakt de kans een stuk kleiner dat hij van het terrein af kan. De poort staat al wel in de schuur tussen de andere bouwmaterialen, maar het plaatsen ervan stond uiteraard nog niet als eerste op de 'planning'. Alleen voor de veiligheid is het wel verstandig om dit naar voren te halen, dus dat gaan we dan ook maar doen.
Het is hier nu twee weken wintervakantie, dus de kinderen kunnen weer even bijkomen van de lange schooldagen. Dat vinden vooral de tieners nog steeds erg pittig, dus ze kijken erg uit naar de komende twee weken. Ze doen het allemaal stuk voor stuk erg goed op school en dat is echt iets om trots op te zijn. Ook Bo heeft het super naar haar zin en gaat met veel plezier naar school. Grote broer Kaj zorgt dan ook goed voor zijn kleine zusje op school vertelde de juf ons gisteren, zo schattig. Maar hij heeft zelf ook zulke goede resultaten behaald en dat binnen een half jaar. Hij begrijpt echt bijna alles en zal voor de zomervakantie echt nog een stuk beter Frans praten. Zo mooi om te zien hoe makkelijk hij de taal oppakt en zich eigen maakt. Datzelfde geldt voor Bo, maar nu is haar grote broer nog in de buurt om van alles voor haar te vertalen. Dat gaat volgend jaar wel veranderen, want dan gaat Kaj namelijk naar een andere klas. Ook Lynn doet het heel goed op school en is op het moment bezig om te ontdekken welk beroep ze zou willen gaan uitoefenen. Samen met Michel is ze naar een beroepskeuze avond geweest. Daar kwam naar voren dat ze graag mensen helpt of het heel leuk vindt mensen dingen te leren. Dat is natuurlijk geen verrassende uitkomst voor haarzelf, ons en voor de mensen die Lynn ook maar een beetje kennen. Nu gaat ze kijken of ze de verzorgende of de onderwijzende kant op zal gaan. Keuzes maken is niet haar sterkste kant, maar we gaan haar daar natuurlijk bij helpen. Ook Mees en Fedde doen het allebei op hun eigen manier heel goed op school. Mees heeft wat meer moeite met de lesstof, maar dat is niet zo vreemd aangezien hij in Nederland al moeite had met leren. Na de vakantie gaan we dit met school bespreken en een plan van aanpak maken. Verder hebben de jongens het soms best lastig en we zijn dan ook zo trots op hoe ze blijven doorzetten. Zo knap hoe ze hun weg vinden in het leren op een nieuwe school in een ander land met een vreemde taal, maar ook hoe ze omgaan met het sociale gedeelte wat hierbij komt kijken. Je bent tenslotte een vreemde eend in de bijt en moet jezelf altijd net even wat meer bewijzen dan de rest, helemaal op die leeftijd. Het is niet altijd even makkelijk, maar ze doen het wel!
Vanuit Nederland kregen we ook heel goed nieuws over Zoë: Ze heeft een nieuwe baan! Ze werkt nu als huishoudelijke hulp bij ZORGassist en vindt dit echt heel leuk. Ze komt thuis bij mensen die in Waddinxveen en omstreken wonen en helpt hun bij de dagelijkse huishoudelijk klussen. De cliënten waar ze nu is geweest, zijn erg blij met zo'n leuke jonge meid over de vloer. Ook haalt Zoë veel plezier uit het werken met deze mensen en dat is zo leuk om als ouders te horen. Trots hoe ze dat allemaal maar even doet in Nederland. Het liefst hadden we haar natuurlijk hier bij ons, maar we zijn zo blij om te zien hoe gelukkig ze nu is en hoe ze haar leven daar aan het opbouwen is.
Het is mooi om mee te maken hoe alles steeds meer zijn weg begint te vinden, mede door het doorzettingsvermogen van iedereen uit ons gezin. Wel kan de lente voor ons allemaal niet vroeg genoeg beginnen. Kom maar op met het seizoen waarin alles weer begint te groeien en bloeien, blijft altijd zo'n magisch gebeuren. Als de temperaturen weer wat milder zullen worden en de dagen langzaam weer wat langer, gaan we ook weer meer buiten leven en daar vaart iedereen wel bij. Want heel eerlijk, met de zon op je gezicht lijkt het leven toch altijd een stuk makkelijker en leuker.
Een lach en heel veel tranen
16 januari 2023
Half december was het dan zover: Zoë kwam voor bijna vier weken weer even fijn naar ons in Frankrijk. Samen de feestdagen en Kaj zijn verjaardag vieren stond op de planning, zo leuk! De andere kinderen moesten nog een paar dagen naar school en dan hadden ze lekker kerstvakantie. Daar waren ze op zijn zachts gezegd wel aan toe, want de lange dagen op school is erg pittig voor ze. Natuurlijk komt hier nog regelmatig commentaar op en volgt er meestal een optelsom aan wat er stom is aan de Franse scholen in vergelijking tot de Nederlandse scholen. Vaak moeten we ze dan even herinneren aan wat ze destijds allemaal stom vonden aan school in Nederland, want dat zijn ze dan ineens helemaal vergeten. Maar eigenlijk kunnen we alleen maar trots op ze zijn, want ze doen het toch maar even hier in Frankrijk. Die momenten dat ze het even niet zo leuk vinden, mogen ze ook klagen en luisteren we vooral naar ze. We vragen ook altijd: Willen jullie gewoon even klagen of hebben jullie onze hulp ergens bij nodig? Maar meestal willen ze even heerlijk alle frustraties en irritaties eruit gooien en dat laten we ze dan ook lekker doen. Als wij gaandeweg horen dat ze toch ergens hulp bij nodig hebben, dan helpen we hun daar uiteraard bij.
Al een paar dagen na de terugkomst van Zoë, werd duidelijk dat ze het niet fijn vond weer in Frankrijk te zijn. Op het moment dat we dat gingen bespreken met haar, ging onze trouwe Rottweiler Lana ineens hard achteruit. Ze ging steeds minder eten en toen ze ineens niets meer wilde eten, brachten we een bezoekje aan de dierenarts. Daar bleek dat ze een tumor op haar milt had zitten en die zorgde voor een inwendige bloeding. We kregen medicijnen om haar eetlust op te wekken, zodat ze iets zou aansterken. Het was mogelijk om de tumor door middel van een operatie te verwijderen, maar dan moest ze wel flink aansterken. Op dat moment was ze veel te zwak en ook als ze zou aansterken, was het alsnog een hele risicovolle operatie. We hebben twee dagen de medicatie gegeven, maar ze ging alleen maar verder achteruit... Op zo'n moment moet je met je hoofd een beslissing nemen en niet met je hart. Ze was al ruim 10 jaar en de kans dat ze beter zou worden was eigenlijk nihil. Je zag aan haar dat ze niet meer kon, maar voor ons bleef ze volhouden. Toen de dierenarts bevestigde dat ze niet beter ging worden, hebben we haar dan ook moeten laten gaan. Wat een immens verdrietig moment was dat, we hebben allemaal zo hard gehuild. En nog steeds springen soms de tranen in onze ogen als we het over haar hebben. Gelukkig hebben we een mooi plekje voor haar gemaakt in onze tuin, zodat ze nog een beetje bij ons is. We hebben een boom bij haar plekje geplant: Een Perzische slaapboom, hoe toepasselijk.
Na dit droevige voorval, hebben we de gemoedstoestand van Zoë hier in Frankrijk besproken. Daar kwam naar voren dat ze het gewoon echt niet leuk vond om in Frankrijk bij ons te zijn. Dat was best even moeilijk, maar we hadden dit natuurlijk zelf ook al wel gezien. We hadden dan ook besloten dat Michel haar op maandag 26 december terug zou brengen naar Nederland. Maar zo lekker impulsief als we zijn, besloten we last-minute dat we er een minivakantie van gingen maken met het hele gezin. Dit was al eerder ter sprake gekomen, maar Miranda twijfelde teveel. Ze was vooral bang dat ze, omdat ze zo verdrietig was vanwege Lana en Zoë, dat ze na het zien van familie en vrienden niet meer terug zou willen naar onze Franse boerderij. Maar ergens was het ook wel heel erg leuk om iedereen met een bezoekje te verrassen en even te knuffelen. Dus werd op het laatste moment de knoop alsnog doorgehakt: We gaan met z'n allen!!
Zo gezegd, zo gedaan. We vertrokken vroeg in de nacht en halverwege de ochtend stapten we bij Jan en Kim binnen, zo vlot was de reis gegaan. Uiteraard weer megalief dat we bij deze twee lieverds mochten verblijven, we komen tenslotte met zeven mensen en een hond 'even' in je huis logeren. Verder was bijna niemand ervan op de hoogte dat we kwamen, des te leuker waren de reacties als we bij familie of vrienden aanbelden. Vele dikke knuffels, tranen en mooie gesprekken verder, kwamen we erachter dat we met twee dagen echt te weinig tijd hadden om alles te doen wat we wilden. Ook de kinderen hadden verrassingsbezoekjes gepland en er ontstonden spontane logeerpartijtjes, dus we besloten er drie dagen Nederland van te maken. Dit uiteraard in overleg met onze vrienden Jan en Kim. Even werd er nog overwogen om Oud & Nieuw in Nederland te vieren, maar onze kinderen moesten 3 januari alweer vroeg naar school en dat was voor ons met de terugreis helaas niet haalbaar. Maar wat een mooie dagen hebben we in gehad in Nederland. Zoveel lieve mensen die blij waren om ons te zien en wij uiteraard heel blij om hun te zien. Na zoveel droevige momenten was dit echt even waar we aan toe waren.
Donderdag 29 december rond de middag, na voor langere tijd afscheid te hebben genomen van Zoë, vertrokken we dan toch echt weer richting ons Franse stekje. Tenminste... Eerst nog even bij een Berner sennenpup kijken, want door het wegvallen van Lana hadden we geen erfhond meer. Elvis is echt heel erg leuk, maar die snuffelt liever daar waar het wild loopt en dat is (vaak) buiten ons erf. Iedereen weet: puppy kijken is puppy kopen. Dus begonnen we aan onze terugreis met niet één, maar twee honden. Bijna de hele terugreis heeft onze nieuwe aanwinst heerlijk liggen slapen en hebben we vele namen de revue laten passeren. Ruim 700 kilometer konden we het niet eens worden, dus we besloten het even te laten rusten. De volgende dag bleef onze nieuwe pup , want met 11 kilo schoon aan de haak is het zeker geen puppy, steeds rond onze voeten lopen en bleek hij nogal lomp aangelegd. Dan was er maar één goede naam voor deze lieverd: Banjer!!
Inmiddels zijn we erachter dat deze leukerd een hele goede erfhond is en hij hier helemaal op zijn plek is. Liefst nog wel rondom onze voeten, waardoor we al meerdere keren over hem gestruikeld zijn. Maar hij groeit zo hard, dat we hem al snel niet meer over het hoofd kunnen zien. Hij is zó welkom.
Vrijdag 30 december kwamen Jan en Kim rond etenstijd aan op onze Franse stekje, want we wilden wel heel graag samen Oud & Nieuw vieren. Ondanks dat we ze de vorige dag nog gezien hadden, was het zo fijn dat ze er waren. Lekker samen eten, kletsen, spelletjes doen en fikkie stoken, want we hadden nog wel wat snoeiafval om te verbranden. Oudejaarsdag hebben we megaveel oliebollen gegeten en uiteraard hebben we ook hier oliebollen rondgebracht bij de buren en mensen uit het dorp. We hebben uitgelegd dat dit een Hollandse traditie is en ze werden heel goed ontvangen. Iedereen vond ze lekker en we kregen overal waar we ze hebben gebracht iets lekkers terug, voornamelijk chocolade. Hier steekt bijna niemand vuurwerk af met Oud en Nieuw en er was dus ook geen knal of vuurpijl te zien in de wijde omtrek. Mees was met wat klein vuurwerk echt een uitzondering in deze regio. Bij de grotere steden, bijvoorbeeld Parijs, is er wel vuurwerk te zien met Oud & Nieuw. In heel Frankrijk wordt er vuurwerk afgestoken op andere feestdagen, zoals 14 juli . Dan vieren de Fransen "Quatorze Juillet" en dan vieren ze het begin van de Franse revolutie in 1789. Staat vooral voor vrijheid, gelijkheid en broederschap. Dan worden er professionele vuurwerkshows gegeven en meestal niet door de mensen zelf afgestoken. Mees kan nu al niet wachten tot 14 juli.
Maandag 2 januari vertrokken Jan en Kim weer richting Nederland en het zal nu wel weer even duren voordat we ze zullen zien, want vanaf februari begint namelijk voor hun het drukke seizoen weer met de Laplandreizen. Wat hebben we genoten van deze lieverds en wat zijn we blij met hun gastvrijheid en flexibiliteit.
Daarna was het dinsdag 3 januari voor de kinderen weer tijd om naar school te gaan. Met frisse tegenzin stonden de tieners vroeg naast hun bed en werden ze weer afgezet bij de schoolbussen. Onze Bo was, in tegenstelling tot de tieners, juist heel vrolijk wakker geworden, want ook zij mocht nu eindelijk naar school. Onder begeleiding van haar grote broer Kaj, liepen ze samen naar het schoolplein. We kregen een kus en een knuffel en ze hebben beide niet meer naar ons omgekeken. Tussen de middag komen ze nog thuis eten en Bo gaf aan toch ook wel graag de middag naar school te willen gaan. Dus waar we zouden beginnen met alleen de ochtenden, besloot deze kleine dame dat de hele dag ook wel meteen goed was! En tot nu toe gaat ze met veel plezier naar school en hebben we hele dagen voor onszelf, want alle kinderen zitten op school overdag. Het klussen staat even op een lager pitje, omdat het vinden van een baan wel meer prioriteit heeft op het moment. Alle tijd die we hebben op een dag hebben, gaat op aan solliciteren. We zijn er wel achter dat een baan vinden in Frankrijk makkelijker is als je via via hoort dat ergens een vacature is en iemand jou aanbeveelt bij een werkgever. Aangezien we inmiddels wel wat mensen kennen, zijn die inmiddels ook voor ons aan het rondkijken. We hebben dus goede hoop. Ook heeft Michel zich ingeschreven bij het arbeidsbureau en gaat vanuit dit bureau een cursus Frans doen. Niet omdat zijn Frans zo slecht is, maar als je deze cursus op je cv hebt staan is de kans op een baan krijgen in Frankrijk nog nét even iets groter. Inmiddels zijn er meer dan 40 sollicitaties de deur uit, voornamelijk voor Michel. Een aantal sollicitaties zijn gedaan via internet, een aantal via een brief per post en bij een aantal is de brief en cv bij de werkgever afgegeven. Ook via een aantal telefoontjes heeft Michel gereageerd op vacatures en we hopen deze week wel enige reactie te krijgen. Maar het kan ook zomaar zo zijn dat we van de meeste sollicitaties helemaal niks horen. We hebben gelukkig na ons bezoek aan Nederland weer een positieve mindset en het moet wel heel gek lopen als we helemaal geen baan zullen vinden. We zijn in ieder geval heel blij om weer op onze Franse boerderij te zijn en gaan er alles aan doen om een baan te vinden. We willen namelijk hier blijven en ons avontuur tot een succes maken. Na een hele droevige periode, is het nu tijd voor een positieve en hoopvolle periode. Zoals het gezegde luidt: Na regen komt zonneschijn. En zo is het!
Soms zit het mee en soms even niet
5 december 2022
Inmiddels wonen we alweer 4 maanden in Frankrijk en ondanks dat het steeds meer als thuis begint te voelen, blijft het ook nog wel een soort onwerkelijk. We maken echt van alles mee en dat gelukkig zijn dat vooral leuke dingen, maar helaas ook minder leuke dingen. Dit hoort ook bij een avontuur, want je kan alles nog zo goed mogelijk voorbereid hebben, soms gaat het gewoon anders dan van tevoren gedacht. Dat is niet meteen per definitie iets slechts, zolang je maar een positieve instelling blijft houden en vooral blijft geloven in wat je wilt bereiken. Makkelijker gezegd dan gedaan weten wij uit ervaring, maar het lukt ons tot nu toe wel iedere keer. Ons motto is dan ook: "Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat." We hebben geleerd dat als je even de tijd neemt om over de situatie na te denken en niet meteen handelt uit emotie of frustratie, er meestal oplossingen tevoorschijn komen die je anders nooit bedacht zou hebben. Dit was de afgelopen maand wel de belangrijkste les voor ons.
Eind oktober vertrokken Jan en Kim weer richting huis, nadat ze twee weken keihard gewerkt hebben om ons een heel stuk vooruit te helpen met het klussen. Die extra handjes hadden we echt even nodig! Nu was de woonkamer bijna af, stonden er muren in de doucheruimte, was er een begin gemaakt met het betegelen van deze muren en hebben we een gezellige buitenkeuken met een extra gaspit! Wat zijn we dankbaar voor deze twee lieverds in ons leven en kunnen niet wachten tot ze Oud & Nieuw hier komen vieren. De champagne ligt al koud!
Een aantal dagen later kwamen Annemieke en Wouter, samen met hun kinderen Bram en Elize, gezellig een paar dagen bij ons op bezoek. Het was namelijk herfstvakantie en voor de kinderen dus extra leuk om met leeftijdsgenootjes te spelen die je begrijpen, omdat ze Nederlands praten. Ze verbleven 's nachts niet bij ons op het terrein, alleen Bram bleef in de tienertent slapen bij Mees en Fedde. De anderen sliepen in een vakantiehuis bij ons in de straat en aangezien Bram bij ons bleef slapen, werd besloten dat Lynn wel in zijn bed kon slapen en met Elize kon gaan keten. Nou dat was niet tegen dovemansoren gezegd, na 3 maanden in een tent slapen klonk het slapen in een huis als een welkome afwisseling voor haar. We rijden elke dag langs dit vakantiehuis en waren erg benieuwd hoe het er van binnen uit zou zien. We hebben dan ook meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om daar even binnen te kijken. Beetje inspiratie opdoen kan nooit kwaad toch? We hebben echt enorm geboft met het weer die dagen, elke dag een zonnetje en dat eind oktober. We zijn met elkaar naar de dierentuin geweest, hebben lekker gewandeld en elke avond lekker met elkaar gegeten. En omdat Wouter automonteur is en de Audi een heel vreemd en vooral hard geluid maakte, heeft hij hier samen met Michel 'even' naar gekeken. Het kostte bloed, zweet en tranen, maar de diagnose was een kapotte aircopomp. Blij dat hij dit voor ons wilde doen en inmiddels is de auto door de lokale garage voorzien van een nieuwe aircopomp. De auto rijdt weer als een zonnetje zonder raar geluid. En terwijl de mannen bezig waren met de auto, heeft Annemieke de yucca en de rozen even onder handen genomen. Alles staat er weer lekker fris en gesnoeid bij, heel blij mee. De dagen zijn omgevlogen en we hebben het heel leuk gehad met elkaar.
Het weer sloeg na hun vertrek helemaal om naar harde wind, veel regen en regelmatig een flinke storm. Dus even vaart gezet achter de woonkamer afmaken, zodat we binnen konden gaan slapen, want in de tent of vouwwagen blijven slapen was geen optie meer. Met zulk weer blijft alles klam en vochtig en dan is kamperen op een gegeven moment gewoon niet zo leuk meer. Elke nacht wakker liggen, omdat je bang bent dat de tienertent weg zal waaien is ook niet alles. We besloten dat de woonkamer voorlopig dienst zou doen als slaapkamer. Onze bank en tv hebben we verplaats naar 'het vakantiehuis', zodat we daar televisie kunnen kijken en gamen. Ook is daar een kleine, aparte ruimte en daar hebben we een slaapkamer voor Lynn van gemaakt. Zij heeft namelijk het meeste huiswerk van allemaal en met een eigen ruimte kan ze zich daar een stuk beter op concentreren. Zo gezegd zo gedaan. Begin november sliepen we allemaal binnen en dat was eerlijk gezegd best even wennen. Ten eerste was het heel warm zonder de harde wind die door je tent heen waait en je droge beddengoed. En ten tweede was het zo enorm stil! De muren van het huis zijn zo dik, dat je echt niet hoort of het waait, regent of zelfs stormt buiten. Elke ochtend is het weer een verrassing wat voor weer het is geweest die nacht.
Maar dan krijgen we ineens een minder leuke mededeling : Zoë heeft besloten dat ze eerder terug wilt gaan naar Nederland. We hadden afgesproken dat ze voor een jaar met ons mee zou gaan om ons te helpen bij het opbouwen, maar ze zag dat helaas niet meer zitten. De heimwee naar Waddinxveen, haar liefde en haar vrienden was te groot. Er stond al op de planning om eind oktober voor drie weken terug te gaan naar Nederland, maar hier werden zes weken van gemaakt. Dat geeft haar de ruimte en tijd om dingen voor haar terugkeer uit te zoeken. We hebben dit nieuws wel even moeten verwerken, kwam toch een soort onverwachts. We wisten dat ze niet voor altijd bij ons in Frankrijk zou blijven, maar dat ze zo snel terug zou gaan naar Nederland hadden we niet verwacht. Ook hadden we op haar hulp gerekend bij de verbouwing en nu zal Michel een groot deel van de verbouwing alleen moeten doen. Maar als je het even laat bezinken, weet je dat het met die verbouwing wel goed gaat komen en anders duurt het maar iets langer. Uiteindelijk is het geluk van onze dochter het belangrijkst en zijn we heel trots op haar dat ze het allemaal aan het regelen is. Het is ook een natuurlijk proces dat de kinderen zullen gaan uitvliegen, alleen is dat proces in onze situatie ineens heel erg versneld en dat maakt het denken wij ook wel moeilijker. Half december komt ze weer naar Frankrijk en zullen we haar compleet uitgewerkte plan te horen krijgen, vieren we de feestdagen met elkaar en zullen we in januari weer afscheid gaan nemen van elkaar. Maar tot die tijd, gaan we nog even mooie herinneringen maken.
En dan het laatste minder goede nieuws: Onze bankrekening is helaas bijna leeg. We wisten van tevoren dat ons budget niet heel ruim was, maar hebben besloten de sprong toch te wagen. Alleen doordat de bouwmaterialen zo extreem in prijs zijn gestegen, is het geld veel sneller opgegaan dan we hadden gehoopt. We hebben ervoor gekozen om alle bouwmaterialen te bestellen die we nog nodig hebben om ons woonhuis af te maken. Dat betekent een hele grote uitgave in één keer, maar dan weten we zeker dat we het woonhuis af kunnen maken. Aangezien de prijzen blijven stijgen, was dit voor onze de beste oplossing. Dus die spullen hebben we nu bijna allemaal in huis. Nou ja, ze staan in de garage en verschillende schuren opgeslagen. Dit betekent wel dat de eerste sollicitaties de deur uit zijn gegaan, omdat er echt weer wat geld binnen moet gaan komen en dit is helaas ook sneller dan we hadden gehoopt. Het is gelukkig niet nodig om fulltime te gaan werken, maar een paar dagen in de week is wel wenselijk. In eerste instantie is Michel degene die gaat werken, omdat zijn Frans een stuk beter is dan dat van Miranda. En Bo zal na de kerstvakantie de ochtenden naar school gaan, want ze is ineens zindelijk, jeej! Als ze straks hele dagen naar school zal gaan, is het makkelijk voor Miranda om te gaan werken, want we weten allemaal dat verbouwen én Bo die thuis rondloopt niet de beste combinatie is. Dat betekent wel dat de verbouwing op een lager pitje zal komen te staan, maar dat hebben we geaccepteerd. We kunnen nu binnen slapen en eten, samen films kijken in de 'nieuwe' woonkamer en we kunnen heerlijk douchen. We hebben de afgelopen maanden wel geleerd om te kijken naar wat we allemaal al wél kunnen, in plaats van kijken naar wat we nog niet kunnen. Daar zijn we erg tevreden mee en eigenlijk ook wel heel erg trots op. Dus kom maar op met de rest van ons avontuur, wij zijn er klaar voor!
De tijd vliegt
19 oktober 2022
Het is echt ongelooflijk hoe snel de tijd voorbij vliegt sinds we hier zijn aangekomen, voordat we er erg in hebben is er weer een week voorbij gevlogen! Er is nog geen dag geweest waarin we dachten: "Wat zullen we nu eens gaan doen?" De laatste nieuwsupdate is dan ook van bijna 2 maanden geleden en in die maanden is er weer een hoop gebeurd.
Vanaf 1 september gaat Kaj naar de kleuterschool in Villentrois en heeft daar inmiddels zijn draai helemaal gevonden. Elke ochtend staan de kinderen op het schoolplein met smart op hem te wachten en worden er omhelzingen uitgedeeld als hij dan eindelijk het plein op komt lopen. Ook Lynn, Mees en Fedde gaan sinds september naar school. Lynn gaat naar het Lycée in Châteauroux (50 km bij ons vandaan) en Mees en Fedde naar Collège in Valençay (10 km bij ons vandaan). De bedoeling was dat ze vanaf het begin met de bus zouden gaan, maar helaas heeft het regelen van de bus nog een aantal weken geduurd. Dus bracht Michel 's ochtends eerst Lynn in Châteauroux en daarna de jongens in Valençay. Flinke kilometers op een dag, maar een andere optie was er niet. Toen eind september het busvervoer voor iedereen geregeld was, kregen we te horen dat Mees en Fedde voor een maand lang, drie dagen in de week naar Châteauroux moesten voor een stoomcursus Frans leren. En je raadt het al, hiervoor kom je niet in aanmerking voor busvervoer. Dit betekende nog heel veel ritjes Châteauroux voor ons helaas, maar het is voor een goed doel. Morgen is de laatste dag van de stoomcursus en gaan ze na de herfstvakantie dan eindelijk wel met de bus naar school. Dat scheelt minimaal drie uur reistijd voor ons op een dag en die tijd kunnen we nu mooi besteden aan het klussen in en om ons huis, want dat gaat helaas een stuk langzamer dan we van tevoren hadden gedacht hierdoor. Maar we hebben wel geleerd, dat we trots mogen zijn op alles wat ons tot nu toe wel is gelukt in de afgelopen tweeëneenhalve maand.
Want ondertussen zijn er natuurlijk ook nog andere dingen die we moesten regelen naast het klussen. Zo hebben we inmiddels een Franse bankrekening. Dit is echt heel erg belangrijk voor het afsluiten van verzekeringen, abonnementen en eigenlijk alles hier in Frankrijk. Hierdoor hebben we nu ook wifi in huize Duiker (blije kinderen) en allemaal een Frans telefoonnummer. Alles wat we vanaf nu moeten regelen, gaat gewoon veel sneller als dit eenmaal op orde is. Ook de auto's zijn sinds vandaag officieel geïmporteerd en dat is echt heel erg fijn. Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad, met name onze Ford Galaxy, maar dit kunnen we nu van het lijstje afstrepen. Nu staat er nog een bezoek brengen aan de Franse Kamer van Koophandel op het lijstje, maar daarna hebben we echt heel vinkjes achter ons administratieve to do-lijstje staan.
In de tussentijd besloten we dat ons leven nog niet hectisch genoeg was en kochten we een Beagle puppy: Elvis. Dit schattige hondje was acht weken oud toen hij bij ons kwam en is inmiddels alweer ruim elf weken. We genieten enorm van hem en hij leert heel snel. Hij kan al op commando zitten, gaat af en kan al blijven. Ook leert hij veel van Lana, onze tienjarige rottweiler. Gelukkig kunnen ze goed met elkaar overweg, het is altijd wel spannend of dat zal klikken. Natuurlijk haalt hij ook genoeg kattenkwaad uit en laten we het erop houden dat hij ons leven inderdaad niet saaier heeft gemaakt.
Via Instagram kregen we eind september een vraag van @europe_adventure, of ze een nachtje op ons terrein mochten verblijven met de camper. Daniele en Paul zijn samen met hun zoontje Pê een reis aan het maken door Europa en hadden bij een korte terugkomst in Waddinxveen (onze vorige woonplaats) ons foldertje gevonden in de brievenbus. Die hadden ze bewaard voor het geval ze in de buurt zouden zijn en dat was drie weken gelden het geval. Wij hebben uiteraard ja gezegd, want dit leek ons echt heel erg leuk. Nou, waar ze maar één nachtje zouden blijven, werden dat er uiteindelijk zes! We hebben met elkaar gewandeld, mooie gesprekken gehad en ook hebben ze geholpen bij het klussen, huishouden en tuinieren. Die paar extra handjes konden we echt heel goed gebruiken en zijn dan ook erg dankbaar voor alles wat ze hebben gedaan. Wat een mooie herinneringen hebben we gemaakt en we zijn heel erg blij dat we deze lieve mensen hebben mogen ontmoeten.
De volgende paar extra handjes kwamen de volgende dag aan op onze nog niet officieel geopende camping: Onze beste vrienden Jan en Kim! Wat was het fijn om deze twee lieverds na ruim twee maanden weer te zien. Eindelijk konden we hun onze Franse boerderij laten zien, want dat wilden we al zolang. We hebben dat weekend eerst heerlijk bijgepraat en alles rustig laten zien. Ook een bezoek aan de brocante kon natuurlijk niet ontbreken. Inmiddels zijn we al ruim een week samen aan het klussen en dan zie je wat een werk die extra handjes verzetten. De douche is inmiddels al voor 75% af, de woonkamer heeft een nieuw plafond en we kunnen nu gaan verven en behangen. Zonder hulp waren we nu nog lang niet zover geweest en kunnen alleen maar dankbaar zijn voor de hulp van deze lieve mensen. Want naast het klussen verzorgd Kim ook nog een de lunch en het avondeten, wat een traktatie is dat! We zitten heerlijk te smullen van haar maaltijden en dat kan ook niet anders, ze heeft een eigen cateringbedrijf: Pippin Foods. Aanstaande zondag zullen ze weer naar huis gaan, maar gelukkig komen ze eind december Oud & Nieuw bij ons vieren. We kijken er nu al naar uit. Eerst de komende dagen nog flink genieten van de tijd dat ze hier bij ons zijn.
Deze week zullen Mees en Kaj hun eerst training hebben bij een Franse voetbalvereniging. Voor Kaj is het de eerste keer dat hij een sport zal uitoefenen, maar Mees was in Nederland al erg dol op voetbal en ging dan ook met veel plezier naar de trainingen en wedstrijden. Hij gaf vorige week aan dit wel heel erg te missen en graag weer te willen gaan voetballen bij een voetbalvereniging, maar dit ook wel erg spannend te vinden vanwege de taal. Uiteraard kan hij door de stoomcursus wel een woordje Frans praten, maar nog niet zo goed dat je alles al begrijpt en je verstaanbaar kan maken. Dus we zijn supertrots dat hij het toch gaat proberen, want dat is de enige manier om er achter te komen of het ook hier zo leuk is.
Zo langzamerhand beginnen we echt te wennen aan ons leventje in Frankrijk, ondanks dat er nog steeds wel momenten zijn dat iemand van ons het soms nog even moeilijk heeft met alle veranderingen die de emigratie met zich mee heeft gebracht. Dit zal nog wel een aantal keer gebeuren, maar het voelt al steeds meer als ons thuis. En dat was de bedoeling.
Even wennen
30 augustus 2022
Het is inmiddels alweer ruim drie weken geleden dat we hier aankwamen. Het begint al aardig te wennen en er zit gewoon te weinig tijd in een dag. Er is hier altijd iets te doen, we hebben ons echt nog geen moment verveeld. We hebben nu verplichte rustmomenten ingevoerd, anders ben je non-stop bezig. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de kinderen zich niet vervelen, want wat we ze allemaal kunnen doen valt niet meteen onder het kopje 'leuk'. Gras maaien, appels rapen, schoonmaken, papa helpen in de werkplaats en ga zo maar door. Er zijn dagen dat ze fluitend aan de klusjes gaan en de meest fantastische hulpjes zijn. En er zijn dagen dat ze niet vooruit te branden zijn en ze zich liever vervelen. We hebben geleerd dit soms ook maar even zo te laten, want ook zij zijn aan het wennen aan de nieuwe omgeving.
Een week na onze aankomst, kwam Michel zijn broertje Ronald samen met zijn vrouw en kinderen een paar nachtjes logeren op ons terrein, super gezellig! Het was voor hun de eerste keer kamperen en het is hun heel goed bevallen. De neefjes en nichtjes hebben heerlijk met elkaar gespeeld en hebben zich uitstekend vermaakt. Michel en Ronald hebben nog wat materiaal ingeslagen en alvast een deur van de werkplaats in elkaar gezet, toch makkelijk een paar helpende handjes. We zijn ook nog met zijn allen op pad geweest naar Montrésor, een heel mooi dorpje bij ons in de buurt. Zeker een aanrader om dit dorpje te bezoeken als je bij ons op vakantie komt. Helaas begaf de oude boiler het tijdens hun verblijf, dus ze konden niet rekenen op een warme douche... Maar zelfs dit mocht de pret niet drukken gelukkig. We hebben mooie herinneringen gemaakt en kijken terug op een goede ervaring met onze eerste 'gasten'. Ook voor hun is het voor herhaling vatbaar, dus we zien ze vast nog een keer terug hier met de tent.
Na hun vertrek gingen we weer over op de orde van de dag en dat ging her en der wat stroef. Aangezien we met zijn achten zijn, hebben we ook te maken met acht manieren om deze verhuizing te verwerken. Dat is soms best pittig, omdat je elkaar hier niet altijd meteen in begrijpt. We moeten elkaar dan even laten en het op een later moment weer bespreekbaar maken. Vaak luister je beter naar elkaar als het van beide kanten even tijd heeft gehad om te landen. En we hebben geleerd dat, ondanks dat het niet op de planning staat, we tijd voor elkaar moeten maken en even iets met elkaar moeten doen. Uiteindelijk is ons gezin de basis en die moeten we goed houden. Klussen kan (meestal) ook een dag later wel.
Zo hebben we afgelopen dinsdag besloten Zooparc Beauval te bezoeken. Wat een mooie dierentuin is dit! Veel soorten dieren en het park is heel mooi ingericht. Trek wel je beste wandelschoenen aan, want je moet veel lopen en het is heel heuvelachtig. Wij hadden aan 1 dag niet genoeg om alles te bekijken, dus hebben we onze dagkaartjes omgezet naar jaarkaarten. Nu kunnen we meerdere malen terug om alles goed te bekijken. Ook dit is zeker een aanrader.
De nieuwe boiler is inmiddels aangeschaft en geïnstalleerd. Niet helemaal zoals het zal blijven, want we hebben besloten de planning om te gooien. In plaats van eerst de keuken te installeren, beginnen we met het verbouwen van de doucheruimte. Dit betekent voorlopig nog even maaltijden vanaf de skottelbraai. Nog even iets langer heerlijk buiten eten onder de overkapping, dat vinden we stiekem helemaal niet zo erg.
En dan was er afgelopen weekend nog het project: Renault Clio Williams, Michel zijn geliefde sportwagen naar Frankrijk halen. Dit was best een uitdaging, aangezien de auto niet kan rijden. Dus heeft hij een oprijwagen in Nederland gehuurd en is hij vrijdag met de trein naar Nederland vertrokken. Bijna had hij de trein gemist, doordat we een verkeerde afslag hadden genomen en dat betekent hier dat je meteen een kwartier extra tijd kwijt bent... Maar uiteindelijk is het toch gelukt en kwam hij netjes op tijd aan in hartje Rotterdam, waar zijn ouders hem stonden op te wachten. Hij bleef een nachtje bij hun slapen en de planning was de volgende ochtend samen met Ronald de Clio naar Frankrijk brengen en Ronald zal vervolgens diezelfde avond de oprijwagen weer terug naar Nederland rijden. We hadden nog een aantal dingen die geregeld moesten worden in Nederland en omdat Michel pas zaterdag weer zou vertrekken naar Frankrijk, kon hij dat mooi die vrijdag even doen. Zo gezegd, zo gedaan.
Alleen werd Mees vrijdagochtend gestoken door een hornaar (grote wesp) en kreeg hier een allergische reactie op, namelijk een hand die drie keer zo dik werd en bulten op zijn buik, rug, nek en wang. Er was geen dokter te bereiken, dus uiteindelijk heeft Miranda 112 gebeld. Binnen no time stond de brandweer op het terrein en al snel volgde de ambulance. Toen werd resoluut besloten dat hij mee moest naar het ziekenhuis in Chateroux , 50 kilometer verderop. En aangezien Michel net vertrokken was naar Nederland, was er niemand om Miranda op te halen uit Chateroux als ze mee zou rijden met de ambulance, dus werd er besloten dat Zoë met Mees mee ging in de ambulance en Miranda erachteraan zou rijden met haar eigen auto. Lynn bleef thuis met Fedde en de kleintjes. Aangekomen op de spoedeisende hulp, werd Mees nagekeken door de verpleging en werd vastgesteld dat hij niet in levensgevaar was, aangezien hij geen moeite had gekregen met ademen. We werden neergezet in een wachtruimte met nog 15 wachtenden voor ons en in 1,5 uur tijd hadden we pas twee patiënten zien vertrekken naar de dokter. In die tijd had Mees weer praatjes gekregen en namen de de bulten en de zwelling aanzienlijk af. Dus hebben we nagevraagd of het wachten op de dokter noodzakelijk was en of we medicijnen kregen voor een eventuele volgende keer. Het antwoord op beide vragen was nee, dus toen zijn we weer naar huis vertrokken. Zondagochtend was Mees zijn hand weer helemaal normaal, dus heeft toch nog twee dagen geduurd. Laten we hopen dat het niet nog een keer zal gebeuren.
Michel en Ronald kwamen zaterdag rond zes uur 's avonds het terrein van 1 La Gannerie opgereden met de geliefde Clio, die nu netjes in onze garage staat. Na wat bijkletsen en avondeten (patat met frikandellen en bamiblokken vanuit Nederland) vertrok Ronald rond tien uur weer richting Nederland. Met Zoë dit keer, die spontaan na een grapje van Miranda, besloot een weekje naar haar vriendinnen te gaan. Ze zal aanstaande zaterdag weer met de trein terugkomen en dan zijn we voorlopig weer even compleet.
Deze week zal Kaj naar school gaan in Villentrois en worden Lynn, Mees en Fedde vrijdag verwacht bij het onderwijsinstituut in Chateauroux, waar ze te horen zullen krijgen op welk niveau ze gaan instromen en hopelijk ook wanner ze mogen beginnen. Waar ze normaal altijd commentaar hadden op school, willen ze nu maar wat graag naar school. Ze hebben het voordeel dat de bushalte aan het einde van onze tuin is, waar je onze straat in rijdt. Ze vinden het allemaal heel spannend, maar ze hebben er heel veel zin in. En dan is er voor ons iets meer tijd om de grotere klussen aan te gaan pakken, dus papa en mama hebben er ook wel zin in!
Op avontuur!
9 augustus 2022
Na ruim een week in het huis van Jan en Kim te hebben geleefd, was het vrijdag 5 augustus tijd om te beginnen aan ons avontuur. De sleuteloverdracht staat de volgende morgen op de planning. Aangezien deze zaterdag 6 augustus ook wel bekend staat als zwarte zaterdag (complete chaos op de Franse snelwegen door vakantieverkeer), nemen we het zekere voor het onzeker en vertrekken we vrijdag alvast. We hebben toestemming van de eigenaren om een nachtje wild te kamperen op het terrein, dus daar maken we graag gebruik van. Dit is meteen een primeur voor ons en het voelt meteen al als een avontuur.
Vrijdagochtend ging de wekker vroeg en we stonden meteen op om de laatste spullen in te pakken en het huis van Jan en Kim weer in originele staat terug te brengen. Met acht personen in andermans huis leven laat toch zijn sporen achter, maar we denken dat we alle sporen van ons verblijf hebben gewist. Waarschijnlijk is dat onmogelijk en zijn we erg benieuwd wat ze nog tegen zullen komen, maar wat zijn we dankbaar dat we in hun huis mochten verblijven.
Rond acht uur druppelden de eerste mensen binnen die ons kwamen uitzwaaien. Zo lief dat familie en vrienden de moeite hebben genomen om zo vroeg naar ons toe te komen. Het afscheid ging dan ook gepaard met een lach, veel tranen en heel veel dikke knuffels. Maar ondanks de tranen, zijn we erg blij dat er zoveel mensen bij konden zijn.
Rond kwart voor negen was het dan echt tijd om te vertrekken. We hadden immers nog 700 kilometer voor de boeg. Aangezien het voor Miranda de eerste keer was dat ze zelf zo'n lang stuk ging rijden, wilden we ruimschoots de tijd hebben. De hele reis is vlekkeloos verlopen. Helemaal geen files of opstoppingen en geen huilende of ruziënde kinderen. Nou ja, dat laatste bijna niet. Na een snelle hap bij de grote gele M, kwamen we rond kwart over zeven aan bij de boerderij. Wat een plaatje, alleen al van de buitenkant. Nadat iedereen even had rondgekeken, zijn we begonnen met de vouwwagen opzetten. Ook dit ging soepel, alleen hadden we geen tijd meer om andere tenten op te zetten, dus besloten we met zijn allen in de vouwwagen te slapen. Zoals wij zeggen, lekker knus. De volgende morgen snel de auto's uitgeladen en toen kwam de makelaar al voor een inspectieronde. Alles was nog in dezelfde staat en ze hadden het zelfs een soort schoongemaakt. Ook het gras was netjes gemaaid, dus we waren al helemaal blij. We konden vertrekken naar de notaris. Daar hebben we anderhalf uur gezeten, Elk onderdeel van de koopakte werd uitgeplozen en er werden zelfs nog dingen toegevoegd. Zo blijken we een eigen bron te hebben op ons terrein, alleen is de pomp hiervan helaas stuk. Maar dat hij er zit is al een toevoeging voor ons terrein.
Na deze lange zit kregen we de sleutels overhandigd en was het nu toch écht van ons! De tolk die we moesten regelen voor bij de notaris was toch wel erg nieuwsgierig geworden na alle verhalen en is meegereden naar ons huis. We hebben samen alles bekeken en nog meer leuke dingen ontdekt. Het is allemaal zo groot en er zijn zoveel gebouwen op het terrein, dat we de komende maanden nog wel van alles zullen ontdekken. Leuke en minder leuke dingen. Alleen het besef dat het nu allemaal van ons is en dat dit is waar we voortaan zullen wonen, dat besef moet nog even gaan landen. Dat zal in de komende weken wel gebeuren, als de kinderen naar school gaan en we echt gaan beginnen met verbouwen.
Gisteren zijn Aad en Tygo met de vrachtwagen aangekomen en hebben we met zijn allen uitgeladen. Het was heel warm en wat hebben we gezweet, maar met twee uurtjes was de hele vrachtwagen leeg en stonden de spullen op de juiste plek. Wat een toppers zijn Aad en Tygo, want ze hebben zo hard meegeholpen en dat was zeker geen verplichting! Ook even alle lof naar onze kinderen, die zonder klagen hebben meegeholpen totdat alles klaar was! Chapeau chapeau.
Al je vertrouwde spullen om je heen geeft wel meteen meer een thuisgevoel. Ook dat de wasmachine is gearriveerd is heel fijn, want met zo'n groot stuk land blijven vooral de twee kleintjes nog geen half uur schoon. Dus één keer raden wat vandaag een aantal keer zal draaien....... Komende dagen gaan we langzaam de spullen uitpakken en monteren, maar we gaan vooral even alles laten landen. Even de omgeving verkennen en van dit huis ons thuis maken, want dat is deze fantastische plek vanaf nu.
Sneltreinvaart
22 juli 2022
Zoals we aan het begin van de maand al schreven, we moeten al heel snel ons huis in Waddinxveen opleveren. Op dit moment hebben we nog maar 5 dagen te gaan en dan is het officieel van de nieuwe bewoners. Voelt nog wel een beetje onwerkelijk, maar toch is het de de harde werkelijkheid. Inmiddels hebben we een heel gaaf (afscheids)feestje gegeven om te vieren dat alles door kan gaan. We hebben echt genoten met een hoofdletter G van iedereen die daarbij kon en wilde zijn. Overladen zijn we met de leukste cadeautjes en we kunnen denk ik nog wel een jaartje of twee vooruit met de dropjes en hagelslag die we hebben gekregen;) Ook na het feestje kwamen er nog veel mensen spontaan langs die nog even snel dag kwamen zeggen of nog even een praatje kwamen maken. Ook kregen we bij ieder spontaan bezoek weer cadeautjes en dat is echt heel lief. We willen iedereen hiervoor bedanken, het heeft ons echt heel goed gedaan. Een week na het feestje was het Michel zijn officiële laatste werkdag. Na ruim 16 jaar trouwe dienst bij Makro, zat het er nu toch echt op voor hem. Veel geleerd, meegemaakt en gegroeid in al die jaren, maar het is goed dat dit boek nu is gesloten. Tijd om een nieuw, verfrissend boek te gaan schrijven. En als je denkt dat hij even lekker kon gaan uitrusten, dan heb je dat mis. Er is nog zoveel te doen in een hele korte tijd. Dus schouders eronder en gaan!
Ook zijn we tussendoor nog geïnterviewd door het AD Groene Hart. De verslaggever had onze mooie flyer in de brievenbus gekregen en het leek hem leuk om een artikel over ons avontuur te schrijven. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen. Of dit gepubliceerd gaat worden en wanneer dit dan zal zijn, dat horen we nog. Het was in ieder geval al een leuke ervaring.
De komende vijf dagen gaan we nog even door met inpakken en de laatste dingen regelen. We zullen na de sleuteloverdracht van ons huis in Waddinxveen nog een week in het huis van onze vrienden Jan en Kim vertoeven. Vervolgens zullen we 4 augustus de vrachtwagen gaan volladen met onze spullen en 6 augustus zullen we de sleutel van onze Franse boerderij in ontvangst gaan nemen. Komende dagen zullen we nog wel rondlopen met gemixte gevoelens, maar dat hoort bij het proces van iets afsluiten. We hebben vooral heel veel zin in alles wat er komen gaat!
Wat een achtbaan
8 juli 2022
Wow! De afgelopen maand voelde voor ons als een hele lange achtbaanrit. Als we dachten dat we een bepaalde richting op gingen, konden we zomaar ineens een hele andere kant op gaan. Alles wat er gebeurde of moest gebeuren, lag helemaal buiten onze cirkel van invloed. En dat was soms best even moeilijk, want we moesten er maar 'gewoon' op vertrouwen dat alles goed voor ons ging uitpakken. We kunnen jullie vertellen, dat we heel wat nachtjes onrustig hebben geslapen en onze lontjes steeds iets korter werden... Maar we zullen even een korte samenvatting van de afgelopen maand geven:
We zijn 10 juni naar Frankrijk geweest om de officiële koopovereenkomst te tekenen bij de Notaris. We hebben nog even snel bij het huis kunnen kijken en toen we het terrein opliepen voelde het gelukkig meteen weer helemaal goed. Dit keer was het stralend weer en stond alles in bloei, hierdoor is alles nog zoveel mooier. Daarna door naar de notaris om te tekenen. We hadden hierna nog 10 dagen bedenktijd, maar we hebben geen moment gedacht om hier gebruik van te maken.
Toen snel terug naar Nederland, om te beginnen aan de to-do list die Michel uiteraard al klaar had staan in een Excel bestand. Alles wat we konden afvinken, hebben we meteen gedaan. Alleen hadden we nog niet gehoord of de kopers van ons huis in Waddinxveen akkoord hadden op de financiering. Hierdoor konden we heel veel dingen van ons lijstje nog niet gaan regelen, want dingen als scholen of kinderopvang opzeggen als het nog niet helemaal zeker is, is niet heel handig. Wel had Miranda al aangegeven op haar werk, dat ze in juli geen contractverlenging wilde in verband met de verhuisplannen. En ook Michel had inmiddels zijn baan opgezegd. Dus naarmate de tijd verstreek en het nog steeds niet zeker was of de verkoop hier in Nederland rond was, werd het voor ons wel heel erg spannend. Werd het emigreren of solliciteren?
En op 30 juni (de uiterste datum voor de kopers om alles te regelen was 1 juli) kreeg Miranda, tijdens haar laatste werkdag in loondienst, om 15:00 te horen dat alles helemaal rond was. Dus toch emigreren en niet solliciteren! Er viel op dat moment echt een hele last van onze schouders en we hebben staan juichen en ook kwamen er tranen van blijdschap en opluchting. Maar ook kwam het besef dat we al binnen drie weken ons huis in Waddinxveen zullen gaan verlaten en over 4 weken aan ons avontuur in Frankrijk zullen gaan beginnen. Het wordt nog even flink aanpoten en zal soms echt nog wel voor minder leuke momenten zorgen, maar dat hebben we er voor over. We hebben er heel veel zin in, dus kom maar op met ons avontuur. On y va!!
Getekend, tekenen en gaan we het doen?
7 juni 2022
Vorige week is de koopovereenkomst van ons huis in Waddinxveen officieel getekend. Dat is best een gekke gewaarwording, want hierdoor is het ineens allemaal echt. De oplevering zal eind juli zijn en dat komt heel goed uit, want:
We hebben ook nieuws uit Frankrijk! Aanstaande vrijdag (10 juni) zullen we daar de koopovereenkomst gaan tekenen. Uiteraard ook meteen weer even het huis en het terrein bekijken, we zijn er dan tenslotte zo dichtbij. Even spieken hoe alles er nu bij staat, want de laatste keer dat we het gezien hebben is alweer twee maanden geleden. Ook hebben we te horen gekregen dat de sleuteloverdracht rond 10 augustus zal plaatsvinden. Zo lijken alle puzzelstukjes uiteindelijk toch op de juiste plaats te vallen.
En volgende week maandag hebben we een gesprek met de makers van het programma 'Het Roer Om'. Hierin zullen we te horen krijgen wat er van ons wordt verwacht in het hele proces en wat wij van de programmamakers kunnen verwachten. Na dit gesprek zullen we beslissen of we daadwerkelijk mee gaan doen aan dit programma. We houden jullie op de hoogte!
Verkocht onder voorbehoud
19 mei 2022
Zo heb je ruim een maand geen nieuws en dan heb je in één dag twee keer nieuws!
Gisteren vertelden we al dat we een bod op ons huis hadden ontvangen. Vandaag hebben we een tegenbod gedaan en die is door de kopers geaccepteerd! Alles is uiteraard nog onder voorbehoud, maar toch hebben we een klein vreugdedansje gedaan. Ondanks dat het nu alsnog alle kanten op kan gaan, krijgen we hierdoor nog meer zin om aan de slag te gaan in 'onze' boerderij in Frankrijk en op ons campingterrein. Kom maar op met het avontuur oftewel embarquer dans l'aventure.
We zijn er bijna
18 mei 2022
Na een goede maand stilte op deze pagina, hebben we dan eindelijk weer nieuws wat we kunnen delen!!
Het leek allemaal heel stil bij ons, maar niets is minder waar. Op de achtergrond gebeurde van alles. Alleen is er dan niet meteen van alles duidelijk, zodat je dit nog niet kunt delen. Maar daar is nu verandering in gekomen, namelijk:
Wat betreft 'onze' boerderij in Frankrijk is duidelijk geworden dat bijna alles wat we willen gaan realiseren goedgekeurd is en we wachten nog op één formaliteit. Als die ook goedgekeurd wordt, dan kunnen we officieel gaan tekenen bij de notaris. We lopen echt over van de ideeën, maar beseffen ons ook dat niet alles in één keer gerealiseerd kan worden. We gaan alles gewoon stap voor stap aanpakken en hebben daar ontzettend veel zin in!!
Daarnaast staat ons huidige huis hier in Nederland ook te koop sinds twee weken. Er zijn al meerdere bezichtigingen geweest en we hebben zelfs al een bod ontvangen. Uiteraard hopen we dat er nog meer mensen zullen gaan bieden, maar we weten ook dat we niet meer alle tijd hebben om nog lang af te wachten. Dus nog even spannend, maar het gaat sowieso goedkomen.
Ook begrepen we dat er wat onduidelijkheid was vanwege de laatste blog. Miranda loopt nog een beetje achter met de blog, omdat ze jullie mee wil nemen vanaf het moment dat ons avontuur begon. We zitten met de blog nu eind 2021 en lopen helaas nog niet gelijk met onze huidige ontwikkelingen. Om het duidelijk te maken zal Miranda vanaf nu de maand en jaartal toevoegen aan de blog, zodat het een stuk overzichtelijker zal zijn. We gaan ons best doen om zo snel mogelijk bij te zijn met de blog. Ondertussen blijven we hier kort onze ontwikkelingen en de laatste nieuwtjes delen.
.jpg)
Bezichtiging #2
10 april 2022
Dit weekend zijn we 'even heen en weer' geweest naar Frankrijk voor de 2e bezichtiging van het huis! We zijn wel eerder 'even heen en weer' geweest voor bezichtigingen, maar zo snel als deze keer nog niet. We waren binnen 20 uur weer thuis en dat is ons record. Dat komt omdat we nu voor 1 bezichtiging gingen en niet voor meerdere bezichtigingen zoals de vorige keren.
Hoewel dit stukje nieuws de titel Bezichtiging #2 heeft, was het voor Miranda de eerste keer dat ze het in het echt ging bekijken. Dat was een voorwaarde die we hadden meegenomen bij het accepteren van het tegenbod. Dus het was best spannend wat zij ervan zou vinden. Beetje deal or no deal....Het was echt heel slecht weer, veel regen en wind. Dit geeft toch een ander plaatje dan als de zon schijnt. Voordeel is wel dat je meteen kunt zien of er lekkages zijn en of het water op het "campingterrein" goed wegloopt. Elke nadeel heeft zijn voordeel zeggen we dan maar.
Miranda werd tijdens de bezichtiging steeds enthousiaster en liet al snel blijken dat ze het helemaal zag zitten. We hebben dan ook een voorlopige koopovereenkomst getekend en daarmee is het administratieve gedeelte gestart, spannend! Nu moeten de eigenaren dit ook tekenen en wachten we nog op het bouwstedelijk attest. Maar aan ons zal het in ieder geval niet meer liggen!!
Klussen en beetje goed nieuws
5 april 2022
We zijn hard aan het klussen in ons huidige huis, zodat het zo goed mogelijk de verkoop in gaat. Als je erin woont, dan vallen sommige dingen je helemaal niet meer op. Maar als je dan met een kritisch oog door je huis gaat na 11 jaar en met inmiddels 8 dagelijkse bewoners..... We hebben nu al onze vrije dagen gebruikt om ons huis op te knappen, zodat we hopelijk een mooie opbrengst zullen krijgen. Volgende week dinsdag 12 april komt de fotograaf voor de foto's.
En we hebben een beetje goed nieuws van de makelaar over onze campingvergunning! De burgemeester heeft aangegeven erg enthousiast te zijn over een minicamping in zijn gemeente. We waren echt heel blij toen we dit hoorden. Nu hebben we nog even gevraagd of de burgemeester dit ook even zwart op wit wil zetten, zodat het helemaal officieel is. We kijken dan ook erg uit naar de bevestiging hiervan, hopelijk deze of volgende week. Ook is er een bouwstedelijk attest van de kavel opgevraagd, om te kijken of alles wat we willen realiseren ook daadwerkelijk mag. Hier moeten we uiteraard ook op wachten. En zoals het altijd is met wachten: wachten duurt lang, heel lang....
Bijna te koop en misschien gekocht?!
21 maart 2022
Momenteel zijn we druk bezig met de voorbereidingen voor de verkoop van ons huidige huis in Waddinxveen. Nog even de puntjes op de i zetten en waarschijnlijk komt ons huis half april te koop.
In de tussentijd waren we aan het onderhandelen over een huis in Frankrijk en zijn akkoord gegaan met een tegenbod. Hiermee hebben we dus misschien een huis in Frankrijk gekocht!! Nog wel onder voorwaarde dat we een vergunning voor een mini-camping krijgen. Dit is de verkoopmakelaar voor ons aan het regelen en hopelijk lukt het haar om dit bij de burgemeester voor elkaar te krijgen. Of dit gaat lukken horen we in de aankomende weken. Daarnaast hebben we nog de voorwaarde van een tweede bezichtiging. Michel en Lynn hebben het huis met terrein namelijk al in het echt gezien, maar de rest nog niet. Dus aankomende weken is het erop of eronder voor dit huis. Spannend!!