Nieuws

Wow! Ergens wisten we dat het weer tijd was voor een nieuwsupdate, maar dat er al meer dan twee maanden voorbij waren gegaan hadden we echt nooit verwacht! We moesten dan ook de laatste update even goed doorlezen om te weten waar we toen waren. Dat bleek bij de betonnen fundering van de poort. Inmiddels weten we al niet meer beter, dan dat er een werkende poort is! We zijn namelijk snel verder gegaan met het metselen van de pilaren en muurtjes. Wat een gaaf gezicht was het toen dat eenmaal stond! Alleen waren de muurtjes niet zo hoog en zouden de honden hier met gemak overheen springen. En in Banjer zijn geval gewoon er overheen stappen...want die hond lijkt maar niet te stoppen met groeien. Gelukkig is het een ontzettende lieverd. Wel met een ietwat lompe aanleg, maar dat wordt hem altijd vergeven, omdat er echt totaal geen kwaad in die hond zit. Alleen om te voorkomen dat Elvis Banjer toch weet over te halen om mee te gaan op één van zijn excursies, moesten er echt hekken op de muurtjes geplaatst worden. Helaas was de originele bevestiging van deze hekken niet bruikbaar bij gemetselde pilaren en moest er een andere manier bedacht worden om ze te bevestigen. Na een rondje bouwmarkt kwam Michel met een hele goede geïmproviseerde oplossing en werden de hekken met succes geplaatst. De punten waar de bevestiging van de grote poort en de looppoort moesten komen werden uitgeboord en vervolgens konden de pilaren en muurtjes worden betegeld. En dan zie je meteen hoe mooi het gaat worden, helemaal na het voegen van het eerste muurtje. Op dit moment hangen allebei de poorten erin en is het eerste gedeelte gevoegd. Het idee dat we ons terrein nu echt goed kunnen afsluiten en de honden vrij rond kunnen laten lopen is zo fijn! Als straks alles gevoegd is, kan Michel de verlichting op de pilaren monteren en de elektriciteit binnen aansluiten. Nog even de puntjes op de i zeg maar. Daarnaast zijn Michel en Lynn in de meivakantie samen bezig geweest om de sierlatten in de douche aan te brengen en dat was nog best een uitdaging, omdat er echt niks recht is ons huis. Maar ook dit klusje is weer geklaard en het ziet er meteen al zoveel mooier uit! Verder hangen de sierlampjes in de douche en bleek dat Michel de hotelschakeling goed had aangesloten. Nu kan je bij allebei de ingangen het licht aan en/of uitzetten, zo fijn! Weer een dingetje heeft hij nog nooit gedaan, dus hij denkt dat hij het wel kan. En omdat die twee zo lekker bezig waren, hebben ze ook een begin gemaakt met maken van de wastafel voor in de douche. Dit is een oud kastje waar ze wastafels en kranen op gaan monteren. Alle gaten zitten erin op de juiste plaats en zodra de nieuwe badkamervloer ligt, gaan ze hem afmaken. Dan hoeven ze hem namelijk niet meer te verplaatsen en staat hij meteen op de juiste plek. Beetje bij beetje komt ook zo de badkamer steeds verder af.
Verder zijn we ook heel veel tijd bezig in de (moes)tuin. Doordat het steeds bleef regen afgewisseld met veel zon, schoot het gras letterlijk uit de grond. Aangezien we nog steeds aan het sparen zijn voor een zitmaaier, moest het dus elke keer met de handmaaier. En dat is met bijna 8000m2 gras best een tijdrovend klusje kunnen we jullie vertellen. Het moest gewoon elke week gedaan worden, zo hard groeide het! En het hele terrein maaien doe je, als het mee zit, in twee dagen. Maar als de grasmaaier dan ook nog eens meerdere malen kapot gaat, door zijn misschien ietsje te intensieve gebruik, dan loop je helemaal achter de feiten aan. Op dat moment was het gras zo hoog geworden, dat het niet meer in de opvangbak terecht kwam en we het hele gemaaide gedeelte ook nog moesten aanharken. Want als we zoveel gemaaid gras laat liggen, blijft er niks van ons mooie gazon over. En dat betekent dat je ineens vier dagen bezig met maaien, harken en afvoeren. Tegen de tijd dat je dan klaar bent, kun je weer opnieuw beginnen. Gelukkig is het op dit moment een droge periode en blijft het gras een langere periode kort. We weten wel zeker dat als het ook maar enigszins kan, we een zitmaaier aan gaan schaffen. Dat is voor ons wat betreft investeringen nu wel echt prioriteit nummer één.
In de moestuin gaat het redelijk. Zo'n eerste jaar moestuinen gaat het vooral om het leren en kijken of het lukt. Zo werden de kleine plantjes, zodra Miranda ze in het kleine kasje op de grond in de moestuin had gezet, opgegeten door waarschijnlijk mieren en/of slakken. Dus gingen de kleine plantjes weer heel snel naar de vensterbank binnen. Dan ga je opzoeken hoe je dit het beste kan voorkomen en ga je een bepaalde manier uitproberen. Werkt dat niet, dan ga je weer een andere manier proberen en ga zo maar door. Ergens hoop je dat het meteen goed gaat en alles de eerste keer gelijk groeit en bloeit, alleen zal dat wel een illusie zijn. Tenminste, in ons geval wel. Ook de fruitboompjes die we gepland hebben, kregen te maken met ziektes en schimmels door de aanhoudende regen in april. Daar sta je van tevoren ook niet bij stil. Gelukkig kan je tegenwoordig alles opzoeken en heb je de juiste behandeling snel gevonden. Nu maar hopen dat ze ook echt zullen opknappen. Achterin de tuin bij de walnotenboom komen de druiventakken van de vorige wijngaard ook weer omhoog. Dit keer waren het er een stuk meer dan toen Michel ze vorig jaar september ontdekte! Lynn en Miranda hebben er paaltjes met ijzerdraad geslagen en we zijn nu ook officieel eigenaren van een beginnende wijngaard. Of dit gaat lukken weten we uiteraard niet, maar we gaan het zeker proberen. Niet geschoten is namelijk altijd mis.
Verder is het ons eerste voorjaar hier en wat blijft de lente toch een prachtig seizoen. We kijken nog steeds onze ogen uit als we een rondje door de tuin wandelen. Van de eerste blaadjes aan de bomen, opkomende varens, wilde aardbeien, eerste vijgen, bloeiende sering en zoveel verschillende soorten bloemen tot aan de weer uitlopende appel en perenbomen. Wij kunnen het alleen maar omschrijven als magisch. Zo wonderlijk om te zien hoe de natuur zich weer hersteld na de winter periode,

fenomenaal! Tegenwoordig hebben we in de ochtend bijna geen wekker meer nodig, want het zijn complete concerten die worden gegeven door de vele vogels zo vroeg in de morgen, echt heel erg mooi! Ook zitten er in allerlei hoekjes en gaten meerdere vogelnestjes, dus komen we regelmatig een verdwaald babyvogeltje tegen. Tenminste, als Elvis ze al niet eerder heeft ondekt...
Naast de vogels, hebben we ook weer volop hagedissen die op de warme muren of andere plekken  zitten. Zodra je ze dan voorbij loopt, zie of hoor je ze wegschieten. Onze brievenbus is één van de meest geliefde zonplaatsen geworden. En we hadden laatst zelfs een baby haasje op ons terrein. Die was vast komen te zitten met zijn kop in het hek om ons terrein. Michel heeft hem bevrijdt en we wilden hem laten aansterken in ons konijnenhok, maar na een paar uur was hij alweer uit het hok ontsnapt en de wijde wereld weer in getrokken, zo werkt dat nu eenmaal. De lente hier is voor ons maar met één woord te omschrijven: Genieten!
Het werken op de geitenboerderij gaat Michel steeds beter af. Het eerste gedeelte van de ochtend is hij altijd bezig in de stal waar de geiten staan, dat is echt een routineklus geworden. Daarna is het altijd maar afwachten wat hem te wachten staat. De ene keer keer is het grasmaaien rondom de geitenboerderij en de andere keer is het sleutelen aan bijvoorbeeld een tractor. Laatst was hij lange dagen aan het werken, omdat het gras op het land van zijn werkgever gemaaid moest worden. Hij heeft namelijk naast de geitenboerderij ook nog 200 hectare akkerbouw met verschillende gewassen, waaronder dus ook gras. Dit gras wordt uiteraard gebruikt om hooi van te maken voor de geiten. Met de tractor wordt eerst het gras gemaaid en de dag daarna worden er van die grote hooibalen van gemaakt die je weleens op het platteland ziet liggen. Heel leuk proces om een keer van dichtbij mee te maken. Het waren wel hele lange dagen, want hij ging zoals altijd om 06:00 uur de deur uit en stapte 's avonds rond 20:30 weer binnen. Maar hij vond het superleuk om te doen, want je leert zoveel en het werk is heel afwisselend. Door deze lange dagen kon hij wel extra vrij nemen als wij bezoek kregen, dus dat was heel mooi meegenomen. Dat zijn werkgevers blij met hem zijn, steken ze zeker niet onder stoelen of banken. Zo fijn dat zijn manier van werken hun verwachtingen overstijgt. We kregen dan ook het leuke bericht dat Michel vanaf juni een vast contract heeft en een auto van de zaak krijgt voor het woon-werkverkeer, wat een goed nieuws! Dat gaat ons veel benzinekosten schelen, want het is toch zes dagen per week zo'n vijftig kilometer per dag. In dit geval is het letterlijk: Hard work pays off!!
De kinderen hebben er ondertussen alweer een vakantie op zitten, namelijk de meivakantie. En het fijne is, dat elke schoolvakantie minimaal twee weken is. Ze hebben meestal zes weken school en dan weer twee weken vrij. Dit omdat de schooldagen hier een heel stuk langer zijn. Je begint te merken dat ze aan het schoolritme beginnen te wennen, met name Mees en Fedde. Er is een soort rust ontstaan bij de jongens en dat is heel mooi om te zien. Acceptatie van hoe alles hier werkt en omarmen het feit dat dit nu hun thuis is. Ze zijn geland en dat geeft hun rust, maar dat geeft ook zeker veel rust bij ons als ouders. We zijn heel trots op hoe de jongens dit allemaal doen op een bij voorbaat al lastige leeftijd. Natuurlijk blijven het pubers en schoppen ze ook nog graag tegen dingen aan, dat hoort er ook gewoon bij. Maar we merken zo'n groot verschil met een aantal maanden geleden.  Als er nu een keer iets is, hebben wij ook de rust om dit met ze te bespreken en wordt de escalatie (meestal) voorkomen. Mees is lekker bezig met voetballen en vissen. Zijn viskamer is een kleine overkapping achter de garage en hij is deze op zijn manier aan het opknappen. Er worden planken geschuurd, geverfd en opgehangen. Hier kan hij dan al zijn visspullen op uitstallen. Alles doet hij met materialen die al aanwezig waren in verschillende hokken op ons terrein. En ook het oefenen van zijn beste schot op doel is een dagelijkse bezigheid. Fedde heeft daarentegen hele andere dingen die hij leuk vindt om te doen, bijvoorbeeld een heel stuk fietsen. Hij fietst gerust 30 of 40 kilometer weg op een dag. Dan gaat hij op pad met zijn rugtas en navigatie op zijn telefoon, heerlijk! Het mooiste is nog, dat hij dan helemaal ontspannen weer thuis komt. Uiteraard met een mooi verhaal over wat hij allemaal heeft meegemaakt. En als hij thuis zich moet vermaken, worden er allerlei projecten opgestart. Soms is het speelgoedauto's verven en de andere keer is het lightsabers maken van takken of oude stelen, geïnspireerd door de Star Wars films die hij aan het kijken is samen met Lynn. Het mooie is dat hij overal wel iets uit kan maken, heerlijk creatief.  En Kaj en Bo zijn al helemaal gewend aan het lunchen op school en vinden het fijn dat ze nu ook met de anderen kinderen kunnen buiten spelen tussen de middag. Qua eten moest Kaj wel heel erg wennen, want als we dan vroegen wat ze hadden gegeten, kregen we gesmolten komkommer of gesmolten wortel als antwoord. Kaj is absoluut een moeilijkere eter dan Bo, zij geeft namelijk meestal aan dat het eten heel lekker was. Het is nu wel een soort feestje als ze op vrijdag thuis mogen lunchen, daar beginnen ze dan al over zodra ze net wakker zijn. Ook hun Franse vocabulaire is flink uitgebreid, zo knap hoe die kinderen dat in een rap tempo oppakken. Het gaat zo goed, dat ze voor Miranda soms in het Nederlands moeten uitleggen wat ze zeggen. Kaj is dol op voetballen en we merken dat hij het spel begint te snappen. Hij heeft door hoe hij het beste kan spelen en we zien de progressie in zijn spel. Waar hij aan het begin nog bloemetjes stond te plukken, maakt hij nu steeds vaker een goede acties of een doelpunt. En Bo is gewoon een heerlijk ondernemend kind, die totaal niet stil kan zitten. Gaat vaak mee naar de moestuin, waar ze vervolgens uit haar hoofd aan het leren is welke fruitbomen daar staan. Ze kan ook heel goed zelf spelen en haar zelfstandigheid groeit met de dag. Maar één ding is zeker: met Bo is het nooit saai!
Lynn heeft op het moment dat deze update wordt geschreven haar laatste schooldag. Ze heeft gewoon drie maanden zomervakantie! De lange schooldagen vindt ze nog steeds wel een nadeel, maar ze doet het zo goed! Als je in je eerste jaar op een buitenlandse school overgaat met een gemiddelde van een 7,5, dan kun je als ouders toch alleen maar ontzettend trots zijn? Zelf is ze tevreden, maar het kan altijd beter, aldus Lynn. Er moest ook een keuze gemaakt worden in welke vakken ze wilde gaan volgen het komende schooljaar en dat is altijd lastig als je nog niet helemaal weet wat je later wilt gaan doen. Ze heeft nu een keuze gemaakt waarin ze nog verschillende kanten op kan en zo kan ze nog even nadenken over wat haar leuk lijkt om te gaan doen. Ze is nu voor die drie maanden zomervakantie eigenlijk op zoek naar een baantje, alleen is het in Frankrijk niet heel normaal om te werken voor je achttiende. Dus dat maakt het wel lastig om iets te vinden, maar we blijven zoeken. Mochten we niks vinden, dan kan ze ons altijd nog gaan helpen met klussen. Maar haar voorkeur ligt toch wel echt bij een baantje elders. In Nederland had ze meerdere baantjes, dus dat het wat lastiger is om hier werk te vinden was even een flinke domper voor haar. Maar we geven het zeker nog niet op.
Miranda is dagelijks vooral bezig met iedereen op school krijgen, huishouden, klussen, de moestuin en social media. Via social media probeert ze iedereen een beetje op de hoogte te houden van alles wat wij meemaken. Dat varieert echt van klussen tot aan ons dagelijks leven en alles daar tussenin. En uiteraard hebben we dan ook nog onze twee honden, die de nodige uitdaging bieden en aandacht moeten krijgen. Geen enkele dag is saai met die twee. Elvis is gelukkig niet meer op excursie vertrokken en lijkt een beetje zijn rust te hebben gevonden, met de nadruk op een beetje. Hij is vorige week gecastreerd en hopelijk zorgt dat er ook voor dat hij nóg minder excursiedrift krijgt en zo nu en dan zijn rust wil gaan pakken. We wachten het in spanning af. Banjer is daarentegen de meest vriendelijke hond die we ooit hebben gehad, een echte goedsul. Hij laat zich het liefst ook zelf uit, dan loopt hij met de riem in zijn bek naast je, terwijl Elvis elke greppel door aan het spitten is op zoek naar een spoor. Zo grappig hoe die twee karakters zo ontzettend verschillen, maar ze dus wel heel goed met elkaar kunnen optrekken. En als Elvis net een stapje te ver gaat, legt Banjer zijn poot op Elvis om zijn grens aan te geven. En geloof ons, één poot is genoeg! Wat groeit hij hard en wat wordt hij groot. En dan te bedenken dat hij nog lang niet uitgegroeid is. We wilden graag een erfhond en die hebben we ook zeker gekregen, alleen de waakhond functie wordt vervuld door Elvis. Door de omvang van Banjer en het geluid van Elvis zijn ze samen een heel goed team.
Zoë is net afgelopen dinsdag, na anderhalve week hier, weer terug gegaan naar Nederland. Heerlijk om weer even helemaal compleet te zijn. Het was alweer vijf maanden geleden dat we elkaar in het echt hadden gezien en wat fijn om haar weer even hier te hebben. En vooral haar kleine zusje was zo blij dat ze weer was, die heeft namelijk echt anderhalve week aan Zoë vastgeplakt gezeten. We hoefden ons nooit af te vragen waar Bo was, want je kon er vergif op innemen dat het in de buurt van Zoë was. We hebben ook veel gepraat met Zoë over haar toekomstplannen en gekeken hoe ze dit het beste aan kon pakken. Je probeert als ouders het beste advies te geven en de juiste handvatten aan te reiken, maar uiteindelijk moeten ze het wel zelf gaan doen. Voor Zoë was het meteen weer heel snel duidelijk dat het leven wat wij hier leiden, niet past bij wat zij graag wilt in het leven en dat is prima. Ze heeft een stappenplan gemaakt met wat ze allemaal wil bereiken dit jaar en die hebben we in een goed gesprek doorgenomen. Gewoon stapje voor stapje een eigen leven opbouwen en vooral kijken wat bij je past. En vooral niet bang zijn om dingen uit te proberen was één van onze adviezen. Ga zien, doen en ervaren. Ze kan altijd op ons rekenen en is uiteraard meer dan welkom hier. Het is ook niet niks als je ouders 700 kilometer verderop wonen en je zelf alles moet/wilt gaan ontdekken. Gelukkig heeft ze goede thuisbasis, waarin ook heel erg wordt meegedacht en er altijd een luisterend oor is. Nu staat er als het goed is, in de zomervakantie weer een tripje Frankrijk bij haar op de planning. We vertellen Bo nog even niks, want anders is ze nu al niet meer te houden.
En wat hebben we in die twee maanden weer veel nieuwe mensen leren kennen en een hele hoop gezelligheid over de vloer gehad! Via Instagram kregen we een berichtje van Krista, haar ouders hebben al 25 jaar een vakantiehuis 10 minuten bij ons vandaan. Het is een vakantiehuis waar heel de familie nog steeds elk jaar gebruik van maakt, hoe leuk! Krista, maar ook haar ouders Harry en Sybille, wilden graag kennis met ons maken en dat kon ook, want het was bijna meivakantie en iedereen kwam apart van elkaar een weekje naar het vakantiehuis in Villentrois. Eerst kwamen Harry en Sybille naar Frankrijk en hebben we een rondleiding gekregen in hun vakantiehuis. Zo mooi om te zien hoe ze het huis met de jaren helemaal hebben opgeknapt tot wat het nu is. Harry gaf aan helemaal klaar te zijn met het verbouwen van het huis, dus hij had nog wel wat bouwmaterialen voor ons. Later die week reden we met Harry zijn aanhanger helemaal volgeladen terug naar ons eigen huis en zijn wij nog steeds heel erg blij met alles wat we hebben gekregen. Toen ze de aanhanger weer kwamen ophalen, hebben we ze een rondleiding gegeven over ons terrein en door ons huis. Altijd zo mooi om te zien hoe mensen erop reageren. Hele lieve mensen die we zeker nog wel vaker zullen gaan zien hier in Frankrijk. Vlak daarna kwam hun dochter Krista samen met haar gezin een weekje naar het familiehuis in Villentrois. Michel was die week veel aan het werk, dus het werd een ontmoeting in de avond. We kregen al snel door dat hun kinderen helemaal verzot zijn op Frankrijk en dan met name het familiehuis. Die twee zagen het wel voor zich hoor, een emigratie deze kant op. Maar voorlopig houdt de familie het nog even op een paar weekjes vakantie per jaar in het door hun geliefde Frankrijk. Deze zomer komen ze weer deze kant op en staat er al een barbecue gepland met elkaar. Nu al zin in!
En de eerste kampeerders waren Jules, Willy en Puck, die een aantal dagen met hun vouwwagen bij ons kwamen logeren. De eerste kampeerders van 2023 waren een feit! Het was voor hun de eerste keer op ons Franse stekje, maar we denken en hopen zeker niet de laatste keer. Wat was het fijn om deze mensen om ons heen te hebben. Ze hadden als verrassing allerlei Hollandse lekkernijen meegenomen en uitbreidingen voor de moestuin, waaronder twee kleine kasjes voor de hele jonge plantjes. Tijdens hun verblijf hebben we geklust, getuinierd, lekker gegeten, mooie gesprekken gehad en heel veel gelachen. De dagen zijn voorbij gevlogen en eigenlijk waren we er nog helemaal niet aan toe om afscheid te nemen van elkaar! We hopen dan ook dat ze snel weer komen, dat zou heel erg fijn zijn. Vlak daarna kregen we via Instagram een berichtje van Stefan en Laura (@reizendoenwesamen) of ze een nachtje bij ons mochten komen staan met de camper, maar natuurlijk! Helaas was het precies toen koud en regenachtig, maar ondanks dat hebben we een hele leuke avond gehad met mooie en grappige gesprekken. Leuk om het verhaal te horen van hun leven in de camper en wat ze allemaal al meegemaakt hebben op hun reis. En ook de nodige tips voor onze toekomstige camping met betrekking tot campers, heel handig. Mooi om te zien hoe snel er contact wordt gelegd via social media, want zo hebben we elkaar in eerste instantie leren kennen. Wij wensen hun nog heel veel geluk en plezier op hun verdere reis. Wie weet tot de volgende keer.
In het Hemelvaartweekend kwamen dan eindelijk Annemieke, Wouter, Bram en Elize voor weer naar ons toe. De bedoeling was dat ze één nachtje bij ons zouden slapen en de andere twee nachten in een vakantiehuis in Villentrois. Alleen kreeg Annemieke de dag voor vertrek te horen dat het huis dubbel geboekt was. Maar aangezien het Hemelvaart was, waren alle andere vakantiehuizen, gîtes en campings in de omgeving al volgeboekt. Wij gaven aan dat ze gerust bij ons mochten blijven slapen die andere twee nachten, maar dat we nog niet voorzien zijn van heel veel luxe. En omdat echt iedereen zich al zo verheugd had op deze dagen, ook alle kinderen, besloten ze gelukkig dat ze toch hierheen kwamen. Met een beetje passen en meten had iedereen een slaapplek en waren het hele leuke, gezellige dagen. Wouter en Michel hebben samen een mooie wandeling gemaakt en we hebben met zijn allen een stuk van de kastelenroute langs de Loire gereden. Wat is het toch prachtig om deze route te rijden. Verder hebben de kinderen zich heel goed vermaakt in de tuin, want met heerlijk weer heb je gewoon niet zoveel nodig. Zo blij met deze nieuwe herinneringen. Ze hebben van de eigenaren van het dubbel geboekte vakantiehuis een heerlijk excuuspakket gekregen, waar we uiteraard met zijn allen van gesmuld hebben. Ook kregen ze nog een gratis weekend aangeboden in één van hun vakantiehuizen en wij hopen dan ook heel erg dat ze die gaan inplannen, want met hun hebben we nooit genoeg herinneringen. Ondertussen hadden we via Facebook een berichtje gekregen van Thea en Rook over een overnachting met hun caravan bij ons. Ze gingen op weg naar Spanje en wilden de gebruikelijke route maar al te graag omgooien, zodat ze een nachtje bij ons konden overnachten. Zo gezegd, zo gedaan. Ze kwamen aan het eind van de middag aan en hebben zich lekker geïnstalleerd voor een nachtje in onze tuin. Nadat ze gegeten hadden, werden we uitgenodigd voor een kopje koffie bij de caravan en dat was echt heel erg leuk. Waren wij ook eens in een keertje op visite, dan wel in onze eigen tuin, maar toch! De koffie werd al snel verruild voor een wijntje en de avond werd gevuld met leuke gesprekken. Thea en Michel hebben samen bij de Makro in Barendrecht gewerkt en zo was ze de Duikertjes op avontuur op social media tegengekomen. Ze wilden nu wel eens met eigen ogen zien waar hij/wij terecht waren gekomen en dit was een mooie gelegenheid. We zijn nog verwend met een heel lekker Hollands pakket, met onder andere pindakaas, hagelslag en oude kaas. Dat wordt smullen. We hebben zoveel bekende, maar ook tot voor kort onbekende mensen leren kennen, dat is echt heel tof. We zijn wel benieuwd wie we dit jaar nog meer zullen treffen op ons Franse stekje. Kom maar op!
Naast alle bezigheden op onze boerderij, vinden we het ook heel belangrijk om deel te nemen aan de gemeenschap om zo goed mogelijk te kunnen inburgeren. Naast dat je zo leert wat de gebruiken hier zijn, is het ook nog eens heel gezellig. Zo hebben we op 1 mei geholpen bij het voorbereiden en serveren van een lunch. Op deze dag was de officiële opening van het visseizoen in het meer van Faverolles. De opbrengst van deze lunch was voor de school van Kaj en Bo, hiermee bekostigen ze de jaarlijkse uitjes van de schoolkinderen. Het was echt een daverend succes en we waren helemaal uitverkocht. Wat was het een gezellige, maar vooral geslaagde dag. We zijn nu ook al gevraagd om te helpen bij het eindejaarsfeest van de basisschool, hoe leuk. Nou, wij zijn van de partij!
Nu moeten we wel zeggen dat wij in een heel warm nest terecht zijn gekomen, want wij zijn hier echt zo vriendelijk ontvangen. Ondanks dat Miranda haar Frans bij lange na nog niet optimaal is, nemen ze de tijd en moeite om gesprekken met haar te voeren. Voordeel is wel dat Miranda haar Frans nu al stukken verbeterd is. En komen ze er dan echt niet uit, gebruiken ze Google Translate of praten ze met handen en voeten. Inmiddels kennen al een aantal moeders wat Nederlandse woorden en wordt er regelmatig geen 'au revoir', maar 'doei' gezegd.
En het is echt niet altijd alleen maar leuk of gezellig tijdens ons avontuur, maar we hebben onze draai gevonden. Emoties lopen niet meer zo vaak hoog op en we begrijpen elkaar echt stukken beter. Wij zitten op onze plek en hebben heel veel zin alles wat nog komen gaat. En ook al zal dit allemaal niet zonder tegenslagen gaan, we zijn er klaar voor. Wij kunnen dit, bien sûr!

​