Blog #10 Als het allemaal even niet mee zit...

Revers maintes et maintes fois

Eigenlijk gaat het ons hele avontuur al niet van een leien dakje. Dat begon meteen al bij de verkoop van ons huis in Nederland. Bij ons was het niet één van de succesverhalen die je op verjaardagen te horen kreeg. Met de opbrengst van het huis konden we aan ons avontuur beginnen, maar we wisten dat het dan wel met een minimaal budget zou zijn. Alleen waren we ook op een punt beland waarop we wisten: Als we het nu niet doen, doen we het nooit meer! Dus hebben we besloten de sprong toch te wagen. Meteen hebben we een aantal besparingen toegepast. In plaats van een gloednieuwe keuken, hebben we een gebruikte keuken vanuit Nederland mee verhuisd. En geen tweede badkamer op de bovenverdieping. Zo hebben we her en der nog wat kleinere aanpassingen gedaan om geld te besparen, dachten we. Eenmaal aangekomen bleek al snel dat het geld sneller op ging dan we van tevoren hadden gedacht. Het potje onvoorziene kosten was al heel snel leeg. Alleen al aan de benzine van wekenlang twee keer per dag op en neer naar Châteauroux rijden om de kinderen naar school en franse cursus te brengen. En dit ook nog eens tijdens de benzinestakingen waardoor de prijzen de pan uit stegen.... Ook de bouwmaterialen zijn een stuk duurder dan van tevoren begroot. Michel had in april een begroting gemaakt met de duurdere materialen en daar dan nog 10 procent bovenop. Dan hebben we wel een realistisch budget, dachten we. Maar niets bleek minder waar. Houtprijzen zijn bijna verdubbeld en op de rest van de bouwmaterialen zit ook stijging van 30 tot 40 procent. Tja, dan kan je begroten wat je wilt, maar op zulke deze prijsstijgingen is denk ik niemand voorbereid. Tijd voor een nieuw plan van aanpak dus. We hebben besloten alle bouwmaterialen die we nodig hebben om het woonhuis af te maken, in één keer te bestellen. Aangezien de prijzen van de materialen nog steeds blijven stijgen, was dit voor ons de voordeligste optie. Dit was zo'n grote uitgave, dat er in januari helaas wel een baan gezocht moet worden om de vaste lasten te dekken. We hadden de hoop minimaal een jaar niet voor een baas te hoeven werken, maar ook dit gaat anders dan gehoopt. Zoals alles tot nu toe eigenlijk en dit is alleen nog maar het financiële gedeelte.

Want in oktober heeft Zoë aangegeven dat ze het niet ziet zitten om een jaar met ons in Frankrijk te wonen. Dit kwam toch rauw op ons dak, want we wilden dit avontuur graag met zijn allen aangaan en we waren tenslotte pas 2,5 maand in Frankrijk. Maar ergens hadden we natuurlijk ook al wel gezien, dat Zoë niet helemaal op haar plek was hier.

Alleen hadden we niet door dat het zo erg was, dat ze het liefst meteen al terug wilde naar Nederland. Ze gaf aan het echt verschrikkelijk te vinden hier en dat was even slikken. Eind oktober is ze voor 6 weken teruggegaan om van alles voor haar terugkeer in januari te regelen. Dit gaf haar de ruimte om die dingen uit te zoeken, maar gaf ons ook de ruimte om te wennen aan het leven zonder Zoë dagelijks om ons heen. Ik vond en vind het nog steeds heel jammer en het voelt soms alsof je faalt als moeder. Ik weet dat het bij de leeftijd hoort dat ze gaan uitvliegen, maar als je kind aangeeft niet blij te zijn bij jou en de rest van het gezin, doet dat wel pijn en ben ik daar heel verdrietig om. Uiteindelijk wil je dat je kind gelukkig is en steun je ze bij de keuze die ze maken, ongeacht of jij gelukkig wordt van die keuze. We zullen er, in dit geval op afstand, dan ook altijd voor haar zijn en er is altijd een plekje voor haar hier op onze Franse boerderij.

En als dan ook nog eens onze geliefde viervoeter Lana ziek wordt en we na een heel kort ziektebed moeten besluiten haar te laten gaan, dan lijkt er opeens niets leuks meer aan dit hele avontuur te zijn. Je wilt met zijn allen een gaaf avontuur aangaan en na 4,5 maand zijn er ineens al twee hele belangrijke figuren weggevallen uit dat plaatje. Nou, ik kan je vertellen, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Heel veel huilen en echt even niet weten hoe ik om moet gaan met deze situatie als gevolg. Momenteel is het bijna kerst, maar in een feeststemming ben ik al helemaal niet. Toch zal ik mezelf bijelkaar rapen en proberen om er een leuke tijd van te maken, want een eerste kerst op ons nieuwe stekje komt niet nog een keer voorbij. Deze kerst zijn we als gezin compleet en dat is al reden genoeg om er een feestje van te maken. Fijne feestdagen iedereen en geniet van elkaar. Want hoe cliché het ook is, tijd met elkaar is het waardevolste wat er is en herinneringen zijn het mooiste cadeau wat je kan krijgen.

Liefs Miranda

Le temps ensemble est précieux

We kunnen

Niet schuilen

We kunnen

Niet vluchten

Soms komt de regen

Zoals hij komt

We kunnen

Wel rouwen

Ons huilend

Hart luchten

Totdat de regenbui

Verstomt

Ons hart doorweekt

Verdoofd en wel

Zegt alleen nog maar

Vaarwel

Vandaag krijgt de regen

-die genadeloze regen-

Vandaag krijgt de regen

Vrij spel

-Lentezoet -