Blog #6 Even heen en weer

Viste rapide

Dan zijn er twee maanden verstreken na onze eerste onderzoeksvakantie in Frankrijk en is het oudejaarsdag 2021. Twee maanden waarin we hebben nagedacht of dit echt is wat we willen en alle voors en tegens naast elkaar hebben gelegd. Ook hebben we even goed hebben uitgezocht wat onze mogelijkheden zijn, zodat we gerichter kunnen zoeken. Zo kwamen we er bijvoorbeeld achter dat je in Frankrijk niet zomaar een hypotheek kan afsluiten en dat een camping met meer dan zes plaatsen niet zomaar is toegestaan. Dus werd de zoekopdracht naar

huizen aangepast en hebben we een nieuw bedrijfsplan gemaakt. Na heel wat lange gesprekken met elkaar, avondwandelingen en uitzoeken van allerlei zaken met betrekking tot een emigratie naar Frankrijk, hakken we de spreekwoordelijke knoop door. We besluiten dat we in 2022 actief

op zoek gaan naar een mooi plekje voor ons in Frankrijk. Mooi moment om het ook kenbaar te maken aan vrienden en familie.

Het grootste nadeel van het willen verhuizen naar Frankrijk, is dat je niet 'even' kan gaan kijken bij een huis. Als je geïnteresseerd bent in een huis, haal je de informatie uit wat je leest en ziet op het internet. Vaak vragen wij via de mail aan de makelaar om meer foto's en om de kadastrale kaart. Hiermee kunnen we zien of de ligging van het huis en het terrein past bij onze visie. We komen er al snel achter dat het tempo van reageren en afspraken maken via de mail, op zijn zachts gezegd iets lager ligt dan in Nederland. Dit is wat we uiteindelijk juist willen, een iets lager tempo, alleen hebben we het Nederlandse tempo nog in ons zitten. We merken dat we het soms best lastig vinden om te schakelen hierin, maar weten ook dat dit uiteindelijk best zal wennen.

Voor een snel bezoek aan Frankrijk is het belangrijk dat je goede afspraken hebt gemaakt met de makelaars over de bezichtigingen. Juiste datum en tijdstip, want we zijn vaak effectief maar 10 à 11 uur in Frankrijk. In die tijd willen we het liefst 4 of 5 huizen bekijken. En omdat we nog aan het zoeken zijn tussen Parijs en Limoges, kan het zijn dat er soms maar liefst 250 kilometer afstand tussen twee huizen zit en dan tikt de tijd snel voorbij. Dus Michel heeft de schone taak op zich genomen om een uiterst strak schema in elkaar te draaien en ik moet eerlijk zeggen, dit kan hij als de beste. Dit gedeelte laat ik dan ook met liefde aan hem over. Het mooiste aan samen een avontuur aangaan vind ik, dat je snel doorhebt wie waar het beste in is en verrassend genoeg is dat soms niet wat je van tevoren had gedacht. Maar dat we elkaar heel goed aanvullen is een feit.

In januari voegen we dan ook meteen daad bij woord, we gaan 'even heen en weer' naar Frankrijk om 4 huizen te bekijken. Zo'n eerste keer heen en weer willen Michel en ik wel samen doen, zodat we allebei weten wat we wel en wat we niet zoeken in een huis. Mees en Fedde gaan gezellig met ons mee en onze vrienden Jan en Kim komen voor de rest van het gespuis zorgen. Hulde aan deze twee lieve mensen!

Vertrek staat gepland op vrijdag om 01:00 en om 09:00 staat de eerste bezichtiging gepland. Het mooiste van om deze tijd vertrekken, is dat we nog een aantal uurtjes hebben geslapen. Maar het belangrijkste is, dat je dan rond 05:00 bij Parijs bent en dan vaak zonder file hier doorheen kunt rijden.

Deze eerste snelle trip was heel leerzaam, want hoe mooi je schema van bezichtigingen ook is, het biedt geen garanties. Zo werd de eerste bezichtiging afgezegd, het huis bleek al verkocht. Gaf ons wel mooi de tijd om even heerlijk uitgebreid te ontbijten met uiteraard croissants en pains au chocolat.

Vervolgens hebben we twee huizen bekeken en het eerste huis had een doorgaande weg over het terrein lopen. Niet handig als de camping aan de ene kant is en de douches of speeltuin aan de andere kant van de weg. Het tweede huis was fantastisch, alles wat wij zochten was aanwezig in dit huis, inclusief een fenomenaal uitzicht. Alleen was er helaas geen grond waar je een camping op zou kunnen beginnen. En o ja, nog een paar kleine details.....Er zaten buren aan het huis vast en zij hadden zelf chambre d'hotes. Ook stond het huis al 10 jaar leeg, dak was op meerdere plekken lek en moest vervangen worden en alle bijgebouwen die erbij hoorden, verkeerden in dezelfde staat als het huis. Dit is een gevalletje van de regen in de drup. Op naar het volgende huis.

Een kwartier voor de afgesproken tijd krijgen we een berichtje dat de bezichtiging niet door kan gaan, omdat de makelaar autopech had. Na een telefoongesprek waarin we meerdere oplossingen aandragen, zoals haar ophalen of verplaatsen naar de volgende dag, blijkt dat het bekijken van dit huis er helaas niet in zit voor ons. We zijn wel een beetje teleurgesteld, want dit huis stond erg hoog op ons lijstje. Beetje beduusd zetten we koers richting de Bed & Breakfast waar we zullen overnachten.. Volgende dag staat er nog 1 huis op het lijstje om te bekijken.

Dit laatste huis van deze trip noemen we het "blauwe" huis, want het heeft een blauwe laag over de buitenkant. We komen hier vroeg in de ochtend aan en staat de makelaar ons op te wachten bij het huis. Deze bezichtiging gaat gelukkig door. Het is een mooi groot huis met twee potentiele gites en een mooi campingterrein. Nadelen zijn dat ook hier een weg over het terrein loopt en er geen stuk eigen tuin bij het huis zit. Blij dat we dit huis hebben bekeken, stappen we in de auto en gaan weer op weg naar Nederland.

Onderweg hebben we het over de huizen die we gezien hebben en we zijn er al snel over uit dat ons huis hier niet tussen zit. We zijn er van overtuigd dat als het ons huis blijkt te zijn, dat we dat allebei meteen voelen en je gelijk alle mogelijkheden ziet. Dat was bij geen van deze huizen het geval, maar we hebben een hoop geleerd. Dus onze reis is niet voor niets geweest.

Het even heen en weer naar Frankrijk in combinatie met een groot gezin, is best een behoorlijke puzzel. We besluiten dan ook, dat Michel de volgende keer naar Frankrijk gaat met een aantal kinderen. De constante factor van die reisjes, was toch wel Lynn. Ze hebben twee leuke vlogs gemaakt, waarin ze je meenemen op hun reis. (Zie het kopje vlogs) Gelukkig hebben we de technologie van tegenwoordig en kunnen we videobellen, zodat ik ook een goed beeld hebt van de huizen. Deze constructie werkt voor ons prima.

Michel is nog drie keer naar Frankrijk geweest en heeft in totaal 17 huizen bekeken. Van al deze huizen waren er maar 2 huizen die pasten bij wat we willen gaan doen én waarbij het gevoel goed was. Het eerste huis staat in Ladapeyre en is een oud personeelshuis van het kasteel in de buurt en in de bijbehorende stal stonden de koninklijke paarden. Fantastisch zo'n verhaal bij een huis en alles was echt een plaatje om te zien. Toen we een afspraak wilden maken voor een tweede bezichtiging, dit keer Michel en ik samen, gaf de makelaar aan dat het al verkocht was onder voorbehoud. Maar als we de vraagprijs zouden bieden, dan ging de verkoper met ons verder. Hoe verliefd we ook waren op dit huis, de vraagprijs bieden was voor ons niet realistisch. Zeker niet gezien de nog te verrichten werkzaamheden aan dit huis in combinatie met ons budget. We hadden wel even een flink baalmoment hierdoor, maar gelukkig hebben we ons weer snel herpakt. We beseften dat het dan niet ons huis was en zijn rustig verder gaan zoeken.

Op het laatste reisje van Michel, samen met Lynn en Fedde dit keer, hebben ze het huis in Villentrois-Faverolles-en-Berry bekeken. Michel was meteen heel enthousiast en gaf aan dat de potentie van dit huis nog beter was dan het huis in Ladapeyre. Ik kreeg filmpjes doorgestuurd en zag dat er inderdaad veel mogelijkheden waren. Toen ze weer thuis waren, hebben we het op Google Maps opgezocht en liet Michel mij zien hoe het precies lag. Zowaar was er ook streetview beschikbaar, zodat je nog een beter beeld van het geheel krijgt. Maar eerlijk is eerlijk, het gevoel bij mij ontbrak nog....Is het wel groot genoeg en wat nou als ik het helemaal niks vind?

Nadat Michel in zijn Excel bestand een berekening had gemaakt van de verbouwingskosten, hebben we een bod uitgebracht onder voorwaarde dat ik het ook nog moest bezichtigen en onder voorwaarde dat we een minicamping op het terrein mogen beginnen. Super spannend allemaal, dit was de eerste keer dat we echt verder gingen met een huis. Maar helaas blijft het heel stil vanuit Frankrijk en na twee weken hadden we nog geen bericht terug. We dachten we dat het niks meer ging worden en ondertussen waren we alweer bezig met het zoeken naar andere huizen. Totdat er ineens een mailtje kwam met het nieuws dat ons bod te laag was. In Frankrijk is het namelijk nog gebruikelijk om onder de vraagprijs te bieden. Achteraf bleek dat er zes erfgenamen waren en die moesten het met elkaar eens worden wat betreft de opbrengst van dit huis. Zes mensen, zes meningen. Na een aantal mailtjes over en weer, ditmaal met snellere reacties, kwamen we tot een compromis. We hadden onder voorbehoud een huis gekocht in Frankrijk! Wat spannend! En voor mij was voor mij was het extra spannend, want ik had het huis nog niet in het echt gezien en zou mijn gevoel ook meteen goed zijn bij dit huis?

Al snel werd duidelijk, dat een minicamping geen probleem zou zijn. De burgemeester reageerde heel enthousiast en zodra we bij de notaris de koopovereenkomst hebben getekend, zal hij een officieel document ondertekenen waarin hij akkoord geeft op de camping. Dit wetende, was er voor ons geen reden om nog langer te wachten met een tweede bezichtiging. Dus de eerste mogelijkheid hebben we gepakt voor een nog snellere trip heen en weer. Dit keer zullen we weer om 01:00 vertrekken en zullen diezelfde dag om ongeveer 21:00 weer thuis zijn. We gaan echt 'even' het huis bekijken en weer terug naar Nederland. Zo gezegd, zo gedaan!

Ik vond het maar wat spannend, want wat als ik weer heel hard wil wegrennen zodra ik het huis binnenstap? Dan is er uiteraard geen man overboord, want we hebben nog niks ondertekend. Maar Michel was zo enthousiast en overtuigd dat dit ons plekje zou zijn, dat ik heel hard aan het hopen was dat ik dat ook zou vinden.

Midden in de nacht vertrokken we richting Villentrois-Faverolles-en-Berry, samen met Fedde en Zoë. Die waren ook wel erg nieuwsgierig geworden. Het was die nacht en dag heel slecht weer, de regen kwam met bakken uit de hemel. Nederland, België en Frankrijk hadden allemaal regen en wind op de weersvoorspelling staan en dit keer klopte de voorspelling helemaal. Voordeel van het slechte weer is dat je wel meteen ziet of het huis ergens lekt en of het regenwater goed wegloopt van het 'campingterrein'. Maar het allergrootste voordeel is dat als je het bij zulk guur en droevig weer fantastisch vindt, het alleen nog maar fantastischer is als de zon schijnt, de bladeren weer aan de bomen zitten en alles groeit en bloeit.

Vanaf het moment dat ik de auto uitstapte, was ik verliefd! Verliefd op alles wat we te zien kregen. Ik voelde me vanaf het eerste moment als een kind in een speelgoedwinkel. Bij elke deur die openging, zag ik meteen wat we met die ruimte zouden kunnen doen en was ik in mijn hoofd al helemaal bezig met de inrichting. Jaja, ik weet het, zover is het nog lang niet. En toen kwam de kers op de taart: De tuin en het campingterrein. Vanaf dat moment wist ik het zeker. Dit is voor ons bestemd! Het heeft alles waar we naar zochten en zelf nog veel meer. De makelaar denkt het al aan mijn gezicht te kunnen zien, maar vraagt toch nog voor de zekerheid of ik het er mee eens ben. Ik probeer me in te houden, maar volgens mij schreeuw ik zo ongeveer: OUI JE SUIS D'ACCORD! Ze moet lachen en gaat met Michel om de tafel zitten voor de formele paperassen. Terwijl hij het voorlopig koopcontract doorneemt met de makelaar, loop ik met Fedde nog een rondje door het huis en over het terrein. We maken wat filmpjes voor de vlog (die snel online zal komen) en ik kan tijdens het filmen mijn enthousiasme al niet meer goed bedwingen. En mochten jullie je afvragen waar Zoë was in dit verhaal, die zat het grootste gedeelte in de auto. Ze was haar jas vergeten en had het heel koud. Ze heeft zeker gezien dat het allemaal veel potentie heeft, maar vindt het wat lastiger om daar doorheen te kijken.

En als alles uiteindelijk netjes geregeld is, stappen we in de auto en zetten we weer koers richting Nederland. Helemaal nat en koud van de regen, maar dat deert niet. Verwarming aan en even laten bezinken wat ik net allemaal gezien heb. Wat een fantastische plek.

Eenmaal terug in Nederland, gaan we aan de slag om ons huidige huis verkoop klaar te maken. Als je ergens al 11 jaar woont, vallen sommige dingen niet eens meer op. Deurklinken die niet goed werken, ontbrekende trapmatjes, kapotte brievenbus enz. Heel wat weekenden zijn we zoet geweest met klussen en dat was best pittig. Maar je hebt een doel, dus schouders eronder en gaan. We willen er alles aan gedaan hebben om het huis zo goed mogelijk te verkopen. Wel meteen weer een goede test of we dit nog steeds kunnen en belangrijker nog, of we dit zonder ruzie kunnen. We zijn met vlag en wimpel geslaagd gelukkig.

Begin mei komt ons huis dan officieel te koop en eind mei is het verkocht onder voorbehoud. En ondertussen staat in Frankrijk de vraag uit of de sleuteloverdracht nog steeds eind juli/begin augustus kan plaatsvinden. Ik denk dat we dit nog de moeilijkste fase vinden, omdat we het vanaf nu helemaal niet meer zelf in de hand hebben. En dan komen soms de twijfels om de hoek kijken, vooral bij mij. Maar we hebben meestal goede hoop en gaan er vanuit dat alles gaat lukken. Ik heb in ieder geval in mijn hoofd "ons' hele terrein in Frankrijk al ingericht en zie de eerste gasten al staan op de camping. Ik weet niet of ik het al had laten merken, maar ik ben blij en heb er heel veel zin in! Kom maar op met dit avontuur!!

Liefs Miranda L'attente a commencé

"Je ken beter ten onder gaan met je eigen visie, als met de visie van een ander."

- Johan Cruijff -